Mevrouw Nel van Putten vierde op dinsdag 4 juni haar honderdste verjaardag. Daarmee is zij de jongste eeuwling van Goeree-Overflakkee.
Door Sam Fish
Haar bijzondere verjaardag vierde ze met haar familie in de ontvangsthal van woonzorglocatie De Bestenwaerd in Dirksland. “We hebben net heerlijk gegeten”, vertelt de jarige Jet. Ze woont pas twee maanden in de Bestenwaerd. En dat is soms best even wennen. “Je hebt minder vrijheid en je bent een stuk zelfstandigheid kwijt. Maar er wordt hier goed voor me gezorgd en de mensen zijn heel aardig, dus dat is wel fijn.”
Mevrouw is geboren en getogen in Stad aan het Haringvliet. In 1946 verhuisde ze naar Ooltgensplaat om samen te gaan wonen met haar man. “We woonden daar in het negen pannen huisje. Dat was maar negen dakpannen breed”, vertelt ze. “Maar toen we een gezin werden bleek het toch te klein voor ons. We zijn toen verhuisd naar nieuwbouw, maar we bleven in Ooltgensplaat.” Tijdens de Ramp zijn ze geëvacueerd naar Ommen. Ongeveer een half jaar woonde het gezin in bij de familie van Jan Steen. Verder heeft ze tot twee maanden geleden in Ooltgensplaat gewoond.
Nel heeft in haar leven niet stilgezeten. “Ik gaf naailes en ik maakte zelf ook kleding. Ik was altijd wel met een projectje bezig”, laat ze weten. “En ik heb gewerkt in het zwembad van Ooltgensplaat. Ik zat daar achter de kassa, ik maakte schoon en ik zorgde ervoor dat de jeugd zich gedroeg.”
Maar dat was nog niet alles. Want naast die bezigheden deed ze ook seizoenswerk, zoals appels plukken. En op haar zeventigste sliep ze bij ouderen thuis om hen te helpen.
Het lukt lang niet iedereen om de prachtige leeftijd van 100 jaar te halen. Daarom vragen we de 100-jarigen op het eiland graag naar hun geheim. En mevrouw Van Putten hoeft er geen moment over na te denken. “Altijd hard werken en niet stil zitten. Alles aanpakken, of je het nou kunt of niet. Gezond eten uit de tuin en de polder. En niet op vakantie gaan.”
De jarig Nel van Putten heeft voor haar verjaardag prachtige bloemen en kaarten gekregen. En burgemeester Ada Grootenboer-Dubbelman kwam ook niet met lege handen aan. Als cadeau had ze de geboorteakte van mevrouw meegebracht. En die werd goed ontvangen. “Oh, wat vind ik dit leuk om te hebben. Dankuwel hoor!”