Een kennismaking met de lijsttrekker van de PVDJ

Florian van de Weide is lijsttrekker van de Partij voor de Jongeren, een nieuwe partij op het eiland. Toch kan het zijn dat mensen niet weten wie hij is.

“Zelf vond ik het moeilijk om te stemmen door vaak niet te weten wie de persoon zelf is,” laat hij weten. En dus besloot hij een introductie te schrijven over wie hij is. En wie dus de persoon is op wie er gestemd kan worden tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in maart. Hieronder de ingezonden introductie, geschreven door Florian zelf.

Eerlijk, loyaal, geloofwaardig en betrouwbaar. Beschikkend over inlevingsvermogen en van mijzelf wetend een grote hekel te hebben aan overbodig onrecht. Beste lezer, mijn naam is Florian van der Weide. Ook wel van mijn vaderskant Vroegindeweij genaamd. Als lijsttrekker van de PVDJ doe ik mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. Ik wil mij daarom graag aan jullie introduceren.

Ik ben 28 jaar en woon in Sommelsdijk. Mijn wortels liggen diep in de geschiedenis van Goeree-Overflakkee. Zo had mijn opa van mijn moeders kant, Leendert van der Weide, vroeger een slijterij op de dijk. Ook de ijstaria op het Havenhoofd was van hem. Dat is al weer eventjes geleden, want toen verkocht hij nog ijsjes aan de mensen die naar Rotterdam gingen met het veerpontje. Er was toen nog geen brug.

Helaas heb ik hem nooit gekend. Ik moet het dus doen met de verhalen die ik heb gehoord. Zo begreep ik dat hij als één van de eerste uit een kerkgemeenschap is gezet. Hij had namelijk geluidsspeakers in zijn café bij het Havenhoofd. Deze speakers zouden volgens de toen gelovigen satanisch zijn. Gelukkig is die mentaliteit al wat bijgeschaafd.

Mijn vader was Ad Vroegindeweij. Volgens de verhalen was hij een omstreden man. Helaas is hij al vroeg in mijn leven overleden. Maar volgens de vele verhalen en foto’s was hij een succesvol man. Ik heb hem slechts zeven jaar in mijn leven gehad. Maar wat ik nog weet is dat het altijd leuk zwemmen was in het zwembad in de achtertuin. En ik kan me de barbecues aan de Oostelijke Achterweg in Middelharnis ook nog goed herinneren.

Sommigen zullen hem misschien herdenken met een negatief beeld door wat de alcohol met hem heeft gedaan. Maar gelukkig zijn er ook mensen die een positief beeld van hem hebben. Maakt ieder mensen niet wel eens fouten om van te leren? Dus laat dat niet de goede kanten van hem overschaduwen. Zo heeft hij bijvoorbeeld geholpen het transportbedrijf Visbeen groot te maken. Hij was ook de eigenaar van een hotel aan de haven in Middelharnis genaamd ‘De Parel’.

Mijn vader handelde ook veel op de beurs. Hij scheen goed met geld te zijn om er winst mee te maken. Zelf heb ik niet zoveel met geld. Ik leef meer met de mentaliteit van ‘genoeg is genoeg, goed is goed’. Ik heb geen behoefte aan meer, zolang ik maar mag voorzien in mijn levensonderhoud.

Mijn moeder was Beatrix van der Weide. Zij werkte bij ‘Ons Eiland’ als journaliste. Zij heeft zich daar uiteindelijk opgewerkt tot eindredactrice. Zij was een sterke vrouw, maar is helaas zeven jaar terug ook overleden. Ze heeft er alles aan gedaan om mij zo goed mogelijk op te voeden. Dat zal vast niet makkelijk zijn geweest. Ze moest tenslotte de rol van vader en moeder in één proberen te vervullen. En zo’n makkelijk kind was ik overigens ook niet.

Beter gezegd ook wel een probleemkind. Dat kwam door allerlei factoren waardoor dat etiket werd opgeplakt. Onhandelbaar, niet luisteren, rebels, eigenwijs, grenzen opzoeken, spijbelen, weinig motivatie, introvert en allerlei soorten gedrag die we vaker kunnen verwachten bij een vaderloze jongen in de groei.

Uiteraard kan dat ook zijn mét vader, vanwege andere redenen. Al zal het misschien makkelijker gaan wanneer er vaste personen zijn om tegenop te kijken en van te leren. Maar terug naar mijn moeder. Ik noemde haar al sterk. Dit ook omdat zij er alles aan heeft gedaan om mij uit handen van jeugdzorg te houden.

Mijn moeder heeft mij kans na kans gegeven om te kunnen ontwikkelen in het leerproces dat ik als kind moest ondergaan. Zij is degene geweest die ervoor heeft gezorgd dat ik vandaag de dag hier zo voor jullie mag staan. Scheidingen met alle fratsen die erbij kwamen kijken, zullen vast niet makkelijk voor haar zijn gewest. Zeker met een kind erbij dat er onbewust onder leed.

Vanwege de pijn voelde ik mij vaak een buitenbeentje. Er spookten dan ook vele vragen door mijn hoofd. ‘Waarom heeft hij of zij wel een vader en ik niet?’ ‘Hoezo heb ik geen mannelijk voorbeeld zoals anderen?’ ‘Wanneer is deze strijd voorbij van leegte en verdriet?’ om er een paar op te noemen. Op dat moment leek het allemaal negatief.

Naast al die vragen was ik ook nog eens verblind door geld. Mijn vader was miljonair en er wachtte een erfenis op mij. Die gedachte leidde er mede toe dat ik me geen zorgen maakte over mijn toekomst. Er lag immers geld op me te wachten en daarna zou ik wel verder zien.

In plaats van aan mijn vader, dacht ik dus aan een berg geld waarmee ik grootse dingen wilden gaan doen. Maar anders bleek waar. Want van dat geld ben ik gaan feesten. Ik heb liefde gekocht en plezier gehad. Kort samengevat: grote levenslessen waarvoor ik mijn prijs heb betaald. Zo heeft ieder individu levenservaringen om van te leren. Het maakt ons sterker.

De gebeurtenissen in ons leven hebben allemaal een reden. Ze leiden je tot het moment waar je nu bent of wat nog gaat komen. Zo leek toentertijd vaderloos zijn enkel negatief. Maar ik besef me dat dit ook positieve kanten heeft gehad. Zoals vergelijkingen maken tussen meerdere voorbeeld over hoe je later zelf wilt worden. Ik heb geen idee hoe dat is voor een kind met een vader. Maar mij lijkt het logisch dat je dan hoofdzakelijk gefocust bent op dat ene voorbeeld van eigen vlees en bloed.

Door geboren te zijn in een probleemgezin, kan ik nu wel andere leeftijdsgenoten ervan bewust maken dat zij nog de kans hebben om hun ouders te knuffelen. Of om met hen te lachen. Verdiep jezelf in je ouders en vraag hen om advies. Dit heb ik tijdens mijn jeugd bij de mensen moeten doen die geen familie waren. Daarin kunnen goede, maar ook slechte voorbeeld aan bod komen.

Een vader heeft meestal het beste met je voor. De vader van mijn vader heette Marinus Vroegindeweij. Helaas heb ik ook hem nooit gekend, alleen uit verhalen. Zo is mij verteld dat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in Rusland heeft gevochten. Ook scheen hij een zwak voor alcohol te hebben. Dat verklaart een hoop over mijn eigen vader.

Maar het gaat niet altijd van vader op zoon. Want ikzelf drink helemaal niks. Ik weet van mezelf dat ik er geen goede reactie van krijg. Het maakt mij agressief en ik vind het maar niks om mijn reactievermogen te verliezen. Ik ga ook dingen zeggen waar ik achteraf spijt van krijg. Dat is toch een stukje zelfkennis dat ieder mens mettertijd ontwikkelt over zichzelf. Tenminste, wanneer je ervoor open staat jezelf te reflecteren.

Verder laat ik iedereen in hun waarde met wat zij tot zich nemen of bij welke leefstijl zij zich goed voelen. Tenslotte heeft een middel niet op iedereen hetzelfde effect. Doet een mens zichzelf schade aan, dan zal ik een reminder geven hoe het anders kan. Maar welke keuze een persoon uiteindelijk maakt? Het is niet aan mij om daarover te oordelen.

Het is een ander verhaal wanneer er kinderen in het spel komen. Ik weet hoe het was bij mijn eigen overstap van basisschool naar de middelbare op 13-jarige leeftijd. Ik kwam in een eindeloze put terecht van middelengebruik. Al die middelen waren overal wel makkelijke te vinden op de Flakkeese straten, zonder dat ik zelf enig besef had waar ze voor dienden. Ik wilde graag ontdekken, uitvinden en proberen. Dat zijn eigenschappen die bijna ieder kind bezit, denk ik zo. Eén misschien wat meer dan de ander.

Los van het cannabismedicijn voor mijn epilepsie ben ik gelukkig van alle andere middelen afgekomen. Dat lukte rond mijn 23 ^ste

. Met de cannabis ben ik twee jaar geleden gestopt. Al zijn mijn epilepsieaanvallen sindsdien wel toegenomen. Gelukkig gebeurt dat alleen als ik slaap. Tot nu toe waren dat dit jaar zeven aanvallen. Maar ondanks dat, heb ik bewezen aan iedereen dat niemand een slaaf is van een middel. Elk mens heeft een keuze. Want ook ik ben na 13 jaar cannabisgebruik hier op eigen kracht mee gestopt. Gewoon omdat de wil er was. En zo heeft ieder hier een verschillende strijd in.

De een kan het op eigen houtje, de ander heeft hulp nodig. Wanneer je een middel gebruikt, vind ik dat het een doel moet dienen. De gebruiker moet in ieder geval oud genoeg en bewust zijn van wat de gevolgen ervan zijn. Niet iedereen is hierbij over één kam te scheren. Want de één laat het middel hen controleren en de ander heeft controle over het middel.

Als jeugdige zit je al diep in het gebruik ervan zonder dat je zelf de gevolgen hiervan doorhebt. Voor mij persoonlijk was dat vooral de pijn, het verdriet en de leegte te willen vergeten. De negatieve kanten verwaterden hierdoor doordat ik me kort goed voelde. Het was een korte euforie, maar ja, wist ik veel als 13-jarige.

Het veel voorkomen van middelen op jonge leeftijd is één van de voornaamste reden dat ik mijn eigen partij ben begonnen. De Partij voor de Jongeren. Ik wil de komende generaties de lijdensweg besparen die ik zelf heb bewandeld. Maar ik wil de jongeren ook een stem geven in de politiek.

In 2001 stond er al eens op de voorpagina van Ons Eiland ‘Grondige aanpak drugsprobleem’. Nou, daar heb ik dus weinig van gemerkt tijdens mijn jeugd hier op het eiland.

Er is genoeg om met jullie te delen, maar de schrijfruimte is beperkt. Door mijn verleden ben ik van scholen afgestuurd. Ik heb in pleeggezinnen, internaten en crisisopvangen gezeten. Door deze gebeurtenissen ben ik deels opgegroeid in Zutphen, Kortgene, Goes en Enschede. Ik werd niet meer geaccepteerd in het reguliere onderwijs en heb uiteindelijk mijn diploma gehaald op het Luzac College. Dat is dan weer het geluk van een rijkeluiskindje. Particulier onderwijs was voor mij nooit een optie geweest. Voor het gemiddelde inkomen is dat helaas niet te betalen.

Grotendeels ben ik hier op Goeree-Overflakkee opgegroeid. Terwijl ik eigenlijk ben verwekt in Frankrijk, in het tweede huis van mijn ouders. Is dat niet al een hoop levenservaring voor een 28-jarige? Het verklaart mede de mentaliteit die ik met de tijd heb opgegaan. De situaties waarin ik terecht ben gekomen tijdens het wonen in diverse plaatsen. Zoveel verschillende dialecten, mentaliteiten, sferen, normen, waarden, gezegdes en tradities. Je ontwikkelt er een eigen stijl van.

Ik ben zelfs deels Engels opgevoerd door op 15-jarige leeftijd in een internationale rehab terecht te komen. Daar ben ik ook een tijdje werkzaam geweest.

Wil je meer over mij weten? Dan kun je altijd een mailtje sturen naar [email protected] . We gaan graag met alle inwoners een gesprek aan, indien nodig. Het maakt niet uit wie je bent, de PVDJ praat graag over iedereen die hun belangen, met iedere inwoner persoonlijk. Voor nu allemaal fijne slotdagen van 2021 gewenst. En veel succes bij het kiezen om jullie bewuste stem uit te brengen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in 2022.