Flakkeese band Charades werkt zich naar de top

Goeree-Overflakkee kent enorm veel muzikaal talent. Kijk maar eens rond bij de Flakkeese Dagen of andere feestjes op het eiland. Bandjes en muzikanten genoeg! Charades hoort er ook bij, maar weet zich zelfs buiten het eiland te vestigen.

Charades bestaat uit drummer Rick Kouwenberg, zanger en gitarist Gerben Kieviet en bassist Frank Mastenbroek. “Rick kon helaas niet bij het interview aanwezig zijn, maar ik geloof dat wij dit samen wel kunnen rocken,” zegt Gerben.

“In 2015 maakten we de doorstart van ‘The General Public’ naar ‘Charades’ en zijn we de muziek gaan maken die we wilden maken,” zegt Frank. “De afgelopen drie jaar hebben we herrie gemaakt, dat was onze manier om van onze oude muziek af te komen. We zijn veel gaan schrijven en optreden om nieuwe dingen te testen.” Toch bleek dat niet helemaal de juiste weg voor de mannen. “We waren echt heel slecht en wilden met onze nummers heel interessant lijken en ik kan je vertellen dat dat niet werkt,” vertelt Frank lachend. “We maakten het onszelf veel te moeilijk. We doen nog steeds wel ons eigen ding, maar op een professionelere manier. We hebben inmiddels wel een beetje ons eigen geluid gevonden, maar ook dat geluid groeit door en verandert met de tijd.”

Maar wat voor muziek maakt de groep dan precies? “We kunnen een goede middenweg vormen tussen verschillende genres,” zegt Frank. “Sommige mensen noemen onze muziek ‘boze pop’, anderen weer ‘gefrustreerde rock’. We kijken wat er bij de sfeer van het optreden en het publiek past. We worden door veel mensen in een ander hoekje gedrukt omdat er meerdere invloeden in onze muziek zit. Dat trekt een breder publiek aan. We zijn alleen nog niet klaar voor de radio omdat we qua songwriting en sound nog zoekende zijn. Onze stijl sluit op dit moment nog niet altijd aan bij de commerciële radiomuziek.”

“Om een goede band te worden moet je echt je ego over boord gooien,” zegt Gerben. “Je moet het eerlijk kunnen toegeven als iets slecht is of gewoon niet werkt, anders kom je nooit verder. Je bent niet alleen in de band, je moet wel kunnen samenwerken.”

De band begon in 2014 onder de naam The General Public en ging in 2015 verder onder de naam Charades

met een paar nieuwe gezichten. Ze tekenden een contract bij White Russian Records en eind 2016 nam de band hun debuut EP op die in mei 2017 uitkwam.

“In de tussentijd hebben we ons weten aan te sluiten bij de muziekscene van Zeeland,” vertelt Gerben. “Daar hebben we meegedaan met Spectra, wat we in 2017 ook hebben gewonnen, en andere bandwedstrijden. Zo zijn we bevriend geraakt met andere Zeeuwse bandjes. Geografisch hoort Flakkee natuurlijk bij Zuid-Holland, maar in het beleid van cultuurorganisaties worden we voornamelijk tot Zeeuws gebied gerekend.”

Later dat jaar deden de mannen ook mee aan de Zeeuwse afdeling van Popsport, een coachingstraject. “We zijn toen doorgestroomd naar het landelijke traject en mochten uiteindelijk spelen op Altersonic , dat is de alternatieve variant van het festival Eurosonic Noorderslag ,” vertelt Gerben enthousiast. “Het is een fantastisch evenement om te netwerken, iedereen uit de muziekwereld loopt daar rond. Er is niet direct iets uitgekomen, maar je leert er als band heel veel van, je laat jezelf zien, mensen hebben van je gehoord en het is goed om daar mensen te leren kennen.”

Coach
Naast Popsport doet Charades mee aan het coachingstraject Pop aan zee wat weer hele nieuwe mogelijkheden opleverde. “Via dat traject zijn we eerder dit jaar geboekt als voorprogramma van Racoon,” vertelt Frank. “Het is een totaal ander genre dan wat wij spelen, maar het werkte wel. Mensen vonden het best wel vet en verfrissend. We zijn bij een hoop mensen in de smaak gevallen.”

“We hebben ook goed contact met de drummer van de band John Coffey ,” laat Gerben weten. “Hij was voorheen ook booker en manager en heeft dus alle facetten van de muziekwereld gezien. We hebben hem gevraagd om ons te coachen.”

Om als band te kunnen groeien moet je vaak optreden en jezelf laten horen aan het grote publiek. Daar is Charades

dan ook druk mee bezig. “We hebben tot december nog een aantal shows op de planning staan, vooral in Zeeland en Brabant,” zegt Gerben. “En daarnaast zijn we ook druk bezig met het schrijven van nieuwe muziek. Het is hard werken, anders kom je er niet.”

“We gaan in december die nieuwe muziek opnemen en in januari wordt dat afgerond,” vertelt Frank enthousiast. "Op die nieuwe plaat moeten de laatste acht jaar samen komen, het vormt het einde van een leertraject. Zo was onze laatste single Swoon

de afstudeerstage, wordt de nieuwe EP onze scriptie en dan is het tijd om verder te gaan op eigen benen.”

De mannen van Charades zijn zuinig met hun toekomstplannen. “Ik begon met basgitaar omdat ik het leuk vond, verder niks. Als je dan in een band terecht komt met een single, EP en een videoclip, dan ben ik al snel tevreden,” zegt Frank eerlijk. “Misschien een tourtje? Het komt allemaal heel natuurlijk bij ons en als het succesvol is dan is dat super tof. Maar we moeten niet te snel te veel willen, want dan gaat alles fout.”

Zelfs een album staat nog niet op de planning. “Ik breng liever vijf extreem goede singles uit dan een groot album, volgens mij is dat ook niet meer super belangrijk,” vindt Frank. “Als je af en toe nieuwe muziek brengt, dan blijft je onder de aandacht en vaak is het zo dat een band met een album komt, een tour speelt en dan verdwijnt om een nieuw album te maken. Wij schrijven tijdens de optredens door gewoon onze nieuwe muziek en brengen af en toe een paar nummers uit.”

“Ik zie het ook niet voor me dat we voltijd muzikanten worden, als ik heel eerlijk bent,” zegt Gerben. “Frank heeft een 40-urige baan om zijn hobby te kunnen betalen en ik studeer nog. Je moet wel heel groot worden als je het muzikanten leven kunt bekostigen zonder een ‘normale’ baan ernaast. Het zou leuk zijn als we dalijk minder zouden kunnen werken, maar we zien wel waar we terecht gaan komen.” “Het geeft ook wat rust om te weten dat we een back-up plan hebben,” beaamt Frank. “Daardoor gaat het soms wat langzamer, maar die rust is belangrijk. Dat is ook het mooie van een kunstenaar; je leidt een dubbel leven. Op het ene moment zit je op kantoor en in het weekend sta je op het podium als een rock god.”