Koos Dekker is de nieuwste eeuwling van GO
Op maandag 8 september mocht Koos Dekker uit Sommelsdijk 100 verjaardagskaarsjes uitblazen. Op woensdag 17 september vierde hij die prachtige verjaardag nog eens met de burgemeester.
Door Sam Fish
Koos Dekker is een Nieuwe-Tongenaar in hart en nieren. “Ik ben er geboren en getogen”, vertelt hij. “Tot 2004 heb ik daar altijd gewoond en gewerkt. Ik vond het een heerlijk dorp. In 2004 ben ik samen met mijn vrouw in de flat aan de Isaac da Costastraat in Sommelsdijk gaan wonen. Zij is zes jaar geleden overleden, sinds dien ben ik hier alleen.”
Maar ook in de flat heeft hij het prima naar zijn zin. “Hier rechtboven staat een biljarttafel. Dat vond ik altijd wel leuk om te doen met andere bewoners”, laat hij weten. “Maar er zijn niet veel mensen die kunnen biljarten, dus dat doe ik niet meer zo vaak. Maar ik lees wel heel graag en ik doe graag een potje dammen.”
Op het land
Koos heeft altijd op het land gewerkt. “Waar we woonden hadden we twee schuren en een flink stuk land. Ik zat in de bloembollen. We teelden tulpen en gladiolen. Maar we hadden daarnaast ook uien, suikerbieten en aardappelen. Dat was hartstikke leuk om te doen. Ik moest tussendoor ongeveer elf maanden in diensttijd naar Duitsland. Daar zat ik tussen de bommen, daar vond ik niks aan. Ik was blij toen ik weer naar huis mocht na die tijd. Kon ik het land weer op, daar voelde ik me echt thuis. De houding waarin ik moest werken, vond ik natuurlijk niks, maar behalve dat was het een heerlijke dagtaak.” Met 67 is hij gestopt met werken. “Mensen fietsten dan ook wel eens langs als ik op het land stond en dan hoorde ik in de verte ‘De tulpen van Koos, die bloeien als een roos’. Dat vond ik altijd erg leuk.”
Tegenwoordig doet hij het een stuk rustiger aan. “Ik krijg één keer in de week hulp voor de grote klussen”, vertelt hij. “Verder doe ik alles zelf. Alleen koken niet, dat wordt hier gelukkig geregeld voor me.”
Koffie
Behalve dammen en lezen, gaat Koos ook graag koffiedrinken met andere bewoners. “Een keer per week komen we samen om koffie te drinken en te kletsen”, vertelt Koos. “Dat is hartstikke gezellig. Maar je merkt dat de vrouwen toch het sterkere geslacht zijn. Er zijn veel minder mannen aanwezig bij het koffiedrinken elke week”, lacht hij. “Maar ook met weinig mannen is het heel gezellig. Het is toch fijn om onder de mensen te kunnen zijn.”
Ook op de rest van het eiland is merkbaar dat de vrouwen langer leven. “Er zijn maar weinig honderdjarige mannen op het eiland”, weet ook de burgemeester. “Als je kijkt naar de gedenkbomen die geplaatst zijn, zijn er 18 bomen voor vrouwelijke honderdjarigen en drie voor mannen die een eeuw oud zijn geworden. Dat verschilt nog al.”
Het geheim
Niet veel mannen worden dus zo oud als meneer Dekker en dus vroegen we hem wat zijn geheim is voor zo’n lang leven. Zijn antwoord was simpel: “Goed slapen en rusten”, lacht hij. “Dat kan ik heel goed. Maar ik denk dat er ook wel wat zegen van boven bij komt kijken.” De kerk is dan ook altijd erg belangrijk voor hem geweest. Zijn hele leven ging hij naar de Hervormde Kerk in Nieuwe-Tonge. Tegenwoordig gaat dat niet meer, maar luistert hij mee met de dienst via de Kerktelefoon. “Ik ben blij dat die optie er is. Dan ben ik er toch nog een beetje bij.”
