104 Maal hoera voor mevrouw Cornelia Tanis

Ze is een bekende voor Ouddorp, maar inmiddels ook van de burgemeester. Mevrouw Cornelia Tanis, beter bekend als Kee van de Klarenbeek, blies op 18 november 104 verjaardagskaarsjes uit.

Haar bijnaam komt van de boerderij waar ze zeventig jaar heeft gewoond. Inmiddels woont ze alweer zeven jaar in woonzorglocatie Nieuw Rijsenburgh in Ouddorp. En sinds februari van dit jaar is ze verhuisd naar een woongroep binnen diezelfde locatie. “Ik voelde me alleen in het appartement,” laat mevrouw Tanis weten. Ze krijgt dagelijks visite, maar toch is dat anders. Nu komt er te pas en te onpas iemand bij haar binnen. Is het geen zuster, dan wel een andere bewoner van de groep. Ze heeft wat ruimte moeten inleveren, maar ze vind haar nieuwe onderkomen helemaal geweldig.

Afgelopen zomer is ze gevallen. Toen bleek pas echt wat een hechte groep het is waar ze woont. “Er kwam altijd wel even iemand binnen om te kijken hoe het met me ging. En dan kreeg ik een aai over mijn hoofd of iemand stak een duim op. Dat was heel erg fijn. Dan hoor je er echt bij,” vertelt ze. Sinds die val kan ze ook niet meer lopen. Door de lange bedrust die ze moest houden heeft ze geen spierkracht meer over in haar benen. Maar behalve dat is er niets aan de hand met de jarige Jet. “Gezond, maar oud,” omschrijft ze zichzelf.

Het is niet nieuw dat de burgemeester bij mevrouw Tanis op verjaardagsbezoek komt. Dat doet ze bij vrijwel alle 100-plussers van het eiland en het is ook zeker niet de eerste keer dat ze bij mevrouw Tanis op bezoek is. Toch vindt de jarige het nog heel leuk dat de burgemeester speciaal voor haar langs komt. Ze kletsen dan ook honderduit over van alles en nog wat. Zo vraagt mevrouw Tanis naar de baan van de burgemeester. Hoe die verantwoordelijkheid is en wat ze moet doen. Waarop de burgemeester uitgebreid antwoord geeft. “Ik doe toch liever iets anders hoor,” geeft mevrouw Tanis aan. “Geef mij maar het huishouden, is toch weer een andere verantwoordelijkheid. Die past beter bij mij.”

Maar daar blijft het niet bij. “U doet goed werk voor veel mensen. Daar mag u trots op zijn. Hoe houdt u dat vol?” “Ik bid elke dag en vraag om hulp,” geeft de burgemeester aan. Waarop mevrouw Tanis knikt. “Goed zo. God helpt iedereen die erom vraagt. Je moet elke dag bidden om wijsheid, zeker als burgemeester. Dat soort dingen komen niet vanzelf. En gaat het goed met u? Ik weet dat u kanker heeft gehad.” Hierop moest de burgemeester glimlachen. “U bent goed op de hoogte mevrouw Tanis, maar bedankt. Het gaat goed met mij, dankuwel.”

Iets anders waar ze graag over praat is haar boerderij aan de Klarenbeek. Jaren geleden zijn er nieuwe bewoners in terecht gekomen en ze mocht komen kijken hoe het was geworden na de verbouwing. “Het is altijd een mooie boerderij geweest. We woonden er werkelijk vorstelijk. We hadden een laantje met bomen, het was prachtig. De kastanjeboom die mijn man heeft geplant wordt ook goed verzorgd. Daar ben ik heel blij om.”

Mevrouw Tanis haalde alles uit eigen tuin. “Alleen de kaas- en visboer kwamen langs,” vertelt ze. “Verder zorgden we zelf dat we niets tekort kwamen. We hadden koeien en dus ook melk. En alle groenten kwamen uit de tuin. We hadden het heel goed op de boerderij.”

Geheel volgens traditie was er geen groots feest voor de verjaardag van mevrouw Tanis. Wel heeft ze op de dag zelf samen met haar woongroep heerlijk taart en paling gegeten. Maar de visite komt één voor één. “Dat is toch veel gezelliger? Als iedereen tegelijk komt, dan kun je niemand de volledige aandacht geven. En dan is ook iedereen met een uurtje weer weg. Nu komt iedereen apart en kan ik gezellig met iedereen kletsen. En ik heb elke dag weer iets om naar uit te kijken.” Ze zit nog zeker tot de kerst gebakken als het gaat om verjaardagsvisite.