Zogenaamd goed advies, waar bemoeit zij zich mee?

We komen elkaar tegen op het parkeerterrein voor de buurtsuper. “Heb je even?,” vraagt ze en zonder mijn antwoord af te wachten vertelt ze me wat haar was overkomen.

“Weet je, het laat me maar niet los," begon ze. "Het was gistermiddag vlak voor de lunch. 'Hoi', hoorde ik een stem achter mij. Wat gehaast had ik nog gauw even een boodschap gedaan bij de supermarkt. Met mijn hoofd onder de klep van de kofferbak probeerde ik de tas zo neer te zetten dat hij niet kon omvallen. Altijd wel weer een dingetje. Het resultaat is anders de kapotte koekjes en compleet platgedrukt brood. En als ik ergens een hekel aan heb is platgedrukte verse bolletjes."

Het water liep me in de mond bij de gedachte. "Zo lekker, straks bij de lunch de geur van zo’n verse bol met een beetje boter. En dan die heerlijk ruikende vers gesneden boerenachterham op tafel. Nou, nou zul je denken, maar heus, dat heb ik nog liever dan een gebakje. Een kopje thee erbij, feest. En aangezien het gisteren 11 mei, de dag van eet wat je wilt was, trakteerde ik ons daarop."

"Eigenlijk is het jouw schuld, jij met je inhaakkalender.” Ze kijkt me ietwat beschuldigend aan en gaat verder. “Nee, wij zijn niet gehoorzaam aan die inhaakkalender waarvan jij regelmatig de lol hebt om er eens een dag uit te lichten.” Ik verbeter haar; "die dagen dan waar ík wat mee heb. De meest aparte ideeën komen langs en die laat ik voor wat ze zijn hoor. Natuurlijk zal iemand anders het wel van nut vinden, nou veel plezier. Sommige thema’s zijn echt onzinnig en dat vind ik niet alleen. Toen ik een kennis de hele inhaakkalender liet zien was zijn reactie: 'Wie heeft dit in vredesnaam allemaal bedacht?'. Het leek hem een pure bemoeizucht. Volgens hem weten ze van gekkigheid niet meer wat te verzinnen. Niets voor hem. Ook de lol zag hij niet. Als verdediging vertelde ik hem dat 14 mei Nationale Molendag toch niet zo gek was om dan eens langs een molen te gaan. En 18 mei plantendag. Ik zal maar niet herhalen wat hij zei. En dan 19 mei Wereld Huisartsen Dag. Oké! Hij houdt dus echt niet van opgeklopte onzin. Doe spontaan je eigen actie dan komt het niet als een verplichting over. En misschien had hij ook wel een beetje gelijk.”

Ja dat wist ze. Ze vertelt verder: “Toen de tas vast stond draaide ik me om. En daar stond ze; een zwart mondkapje over haar neus en mond. Even schoten er vragen door me heen. Die dingen zijn toch niet meer verplicht? zou ze corona hebben? Ze zag me denken en reageerde. “Het is niet wat het lijkt hoor. Ik heb géén corona maar wel super veel last van allergie. Mijn medicijnen kunnen het niet meer bolwerken. En het wil maar niet gaan regenen, dus dacht ik waarom zou ik mezelf niet beschermen tegen al die allergie veroorzakende zaadjes en pluisjes die met deze wind in de lucht zweven? Vandaar. En gek dat ding op mijn gezicht is al zo ingeburgerd dat niemand er raar van opkijkt. Behalve jij dan. Het straalt van je gezicht: hoe dan?! Maar ik ken jou natuurlijk al zolang, ik zie je gewoon denken en dan zeg ik: Waarom niet?! Stel dat het wat helpt, dan doe ik het toch niet voor niets. Tot nu toe loop ik nog niet te niesen wat dan wel weer commentaar op zou leveren.”

Ik gaf haar gelijk en in een opwelling nodigde ik haar uit om bij ons te komen lunchen. Ze woont alleen weet je. Dat slaat ze af. Ze is weer eens begonnen met bewust eten. Zo langs haar neus weg zegt ze dat wij dat ook eens moesten gaan doen. Echt dit viel bij mij verkeerd. Ik ben zo klaar met zo’n ongewenst advies. Gelukkig weet ik wie het zegt. Ze heeft zoveel vooroordelen. En toch hoorde ik mezelf zeggen: “Ja, we hebben helaas niet allemaal maatje ‘klein’ ook al is die wens er wel.” “Sorry, zegt ze, je hebt gelijk ik moet me er niet mee bemoeien.” Bij mij voelde dat echt niet goed, dus keek ik op mijn horloge; en zei: ”ik moet nu echt gaan”. Eerlijk gezegd was ik er wel klaar mee.

Op weg naar huis prent ik me mijn eigen belofte in en laat het mijn ene oor in en de andere uitgaan. Stom van me om haar uit te nodigen. Maar dat ben ik weer, ik leer het ook nooit. Tja ik kan haar maar één goede raad geven; eerst even nadenken voor je spontaan iets zegt.

Met vriendelijke groet,

Juffrouw Raadgever