Mensen kunnen elkaar het leven zuur maken

Foto: Ede.nieuws.nl

Het is de Week van het Pesten en daarmee wordt er extra aandacht besteed aan het pesten. De ontkenning van de pesters is altijd heftig.

Door juffrouw Raadgever

Niemand komt er eerlijk vooruit. Er zijn hele studies over het hoe en waarom. Ben jij weleens gepest? En dan bedoel ik het pesten en plagen waarbij een ander je heel bewust pijn doet. fysiek, maar ook met afwijzen en woorden. Weet je, het pesten kan agressieve vormen aannemen. Je hebt aanvallers en slachtoffers. Mensen kunnen voor de rest van hun leven beschadigd worden. En dat begint soms al heel jong.

Je gelooft het misschien niet, maar ook de volwassen weten elkaar op vreselijke manieren uit te dagen. Op het werk, bij verenigingen, buren. En zelfs die mensen van wie je het ’t minst verwacht kunnen elkaar het leven zuur maken. Geniepig en vals. Met gevolgen die ik liever niet bedenk.

Een andere beleving

De vraag overvalt haar een beetje, daar moet ze toch wel even over nadenken. Na een korte stilte zegt ze bedachtzaam: ”Nou, natuurlijk ben ik wel eens geplaagd. Maar of dat nu echt pesten was…ik weet het niet. Zo heb ik het tenminste niet gevoeld.” Ze kennen elkaar nog uit hun jeugd. Echte vriendinnen waren het niet, maar nu ze elkaar zo nu en dan tegenkomen maken ze altijd wel even een praatje. Allebei zijn ze nogal veranderd. Niet zo gek want volwassen worden doe je door alles wat er om je heen gebeurt. Het vormt je. Tenminste zo denken ze er allebei over. Of het nu komt omdat het de week van het pesten is, het zou zomaar zo kunnen zijn.

En dan komt de wedervraag: ”Jij?” Weer wordt het stil. Nu zit de ander stil voor zichzelf uit te kijken. Ja, zij wel, vertelt ze. Het was op school. “Je moet het toch gemerkt hebben? Er waren verschillende groepen meisjes die ook na school samen optrokken. Er was een groepje dat in het dorp naar de gymnastiekvereniging ging. En er was een groepje waarvan een paar meisjes op een boerderij woonden. Zij gingen vaak paardrijden bij één van hen. Een andere groep meisjes trok dan weer met de één en dan weer met de ander op. Daar hoorde jij volgens mij bij.”

Nergens bij horen

Maar zij leek nergens bij te horen. Soms werd ze wel eens meegevraagd. Daarover voelde ze zich dan heel blij. Het leek dan alsof ze er ook bij hoorde. Maar dat was niet zo. Als ze op de plaats van bestemming waren lieten ze haar algauw links liggen. Als zij eindelijk ook eens aan de beurt was, werd ze vaak uitgelachen. De meisjes stonden dan te giebelen aan de zijkant. De anderen hielpen elkaar, maar haar lieten ze aanmodderen. Een heel naar gevoel spoelde dan door haar lichaam. Maar elke keer had ze het opnieuw geprobeerd, trots als ze was dat ze meegevraagd werd.

Ze wilde er zo graag bij horen. Het was stom van haar om het niet in de gaten te hebben dat ze haar expres lieten vallen of negeerden. Tot ze op een gegeven moment erachter was gekomen dat zij niet meegevraagd werd ómdat de meisjes het graag wilden. Nee, één van de moeders had hen opgedragen haar zo nu en dan mee te vragen. Waarom? Inmiddels was dat nu ook wel duidelijk. Het had te maken met de contacten die de moeder op het dorp had. En dat werd dus uitgespeeld over haar rug.

De reünie

Ze had dan ook totaal niet de behoefte gehad om naar de Jubileum Reünie van de school te komen. Ze was er klaar mee. Laten zien wat er van haar geworden was zeker? Echt niet.  Als je zelf zo’n ervaring hebt signaleer je heel gauw wat er mis is in je omgeving. Gelukkig wordt er nu veel meer aandacht aan besteed. Er zijn programma’s die voor de scholen beschikbaar worden gesteld die heel goede resultaten hebben. Nu worden volwassenen ook geconfronteerd met hun gedrag op de werkvloer. Vooral hoever het pesten wel niet kan gaan. En het komt echt overal voor.

“Neem maar van mij aan; iemand die een ander bewust negatief benadert, weet wat hij doet. Stoppen dus. Hou ermee op. Wat win je ermee? Wat mij betreft, iemand die heeft gepest of nog pest en daarover geen spijt heeft, daalt voor altijd diep in mijn achting,” besluit ze. En ze heeft gelijk, hier hoef ik niets meer aan toe te voegen

Met vriendelijke groet,
Juffrouw Raadgever

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen