‘Lief meisje’ is een gedicht dat een moeder schreef voor haar dochter met autisme. Prachtig, moeilijk en misschien ook wel herkenbaar.
Door Elsemieke Poel
Lief meisje,
Elke dag zie ik jouw strijd
Om je staande te houden in deze onzekere tijd
Je maakt plichtsgetrouw jouw schoolwerk
Maar met watten in je hoofd is het zo moeilijk, dat denkwerk
Contact houden met klasgenoten, ook zo’n ding
Via teams, als in een soort van digitale kring
Moeilijk als je niet weet wat je moet zeggen
En de groep kinderen, die door elkaar praten, jou lamleggen
Jouw wereld wordt erg klein
Je trekt je terug, het doet me pijn
In bed lig je nog lang te piekeren
Eindelijk in slaap, komen de nachtmerries en doe ik mijn best jou te kalmeren
Hoe lang gaat dit duren mam, hoor ik je vragen
Ik snap je vraag en voel de noodzaak in zoveel lagen
Ik bewonder je, dat je zonder te klagen
Dat onzekere, dat enge en dat onbekende blijft dragen
Je probeert het allemaal een plekje te geven
Maar ik zie aan elke traan dat het meer een kwestie is van overleven
Ik bied je structuur, liefde, aandacht en support
Maar toch schiet ik iedere dag tekort
Hopelijk krijgen we snel meer zekerheid
Lieve, lieve, lieve meid
- LEES OOK: Kweek je eigen salade met ‘Van zaadje tot slaatje’
- Wil je niets missen? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief!
Maatregelen
Inmiddels weten we dat het basisonderwijs en speciaal onderwijs vanaf 11 mei weer open mag. Dit zal voor veel kinderen een grote opluchting zijn. De structuur komt terug en wie weet zien ze hun vriendjes en vriendinnetjes weer. De precieze invulling van het onderwijs is onzeker, dit wordt per school bekeken. Bekijk hier alle details over de verlenging van de maatregelen.
