Goed bij elkaar blijven hoor. Dat heeft moeder gezegd toen ze de beide meisjes over de weg bracht.
Door Juffrouw Raadgever
Nu hoeven ze alleen nog maar rechtdoor over het voetpad te lopen. Wel zijn er nog een paar zijstraatjes die ze over moeten steken. Ze hebben het al twee jaar geoefend. Stilstaan en eerst goed de straat inkijken. Echt kijken! Dan ook nog één keer over je andere schouder kijken en nog één keer de straat in. Zijn er geen auto’s of fietsen? Dan mag je vlug oversteken.
Moeder durft het nu wel aan met de meisjes. Ook omdat hun broers dezelfde weg naar school moeten afleggen. Zij gaan fietsen want na schooltijd mogen de ‘groten’ naar het zwembad aan de andere kant van het dorp. Tenminste dat is vandaag de bedoeling. De beide meisjes lopen flink door. Moeder heeft gezegd dat het moet, want er komt een donkere lucht aan. Vast een flinke bui. Zo kunnen ze nog voor dat het begint te regenen op het schoolplein zijn.
De grote blafhond
Helaas heeft moeder geen rekening gehouden met de grote hond die over het grasveld bij één van de huizen loopt. Het is een ‘blafhond’ zoals de meisjes hem noemen. Nee, bang zijn ze niet. Maar toch. Als zo’n grote hond blaffend met je mee rent aan de andere kant van de heg voelt dat niet echt fijn. Samen spreken ze af als “hij” er vandaag weer is dat ze dan heel hard gaan rennen. Dan zijn ze er gauw voorbij.
Bij de huizen staan grote oude bomen langs het voetpad. De meisjes zijn bijna bij het huis van de hond. Hun hartjes gaan sneller slaan. Voorzichtig lopen ze naar één van de oude bomen. De zon is nu helemaal verdwenen. Door het rode bladerendek zijn al de donkere wolken te zien. Voetje voor voetje komen ze dichter bij. Het laatste stukje sluipen ze op hun tenen om de dikke stam heen. Geen hond te zien of te horen. Dan verzamelen ze de moed. Eerst maakt het ene meisje zich los van de boom en doet twee stappen vooruit.
Fikse klap
En dan gebeurt het. Niet de hond springt naar de heg, maar een felle bliksemschicht scheurt door de lucht gevolgd door een harde klap. Daar op het voetpad ligt een klein meisje en dat geschrokken om zich heen kijkt. Ze begint keihard te huilen. Het andere meisje houdt zich stevig vast aan de boomstam. Ook zij huilt. Dan vallen grote regendruppels door het bladerdak op het voetpad. En daar is ook de hond. Woedend blaffend rent hij de tuin door naar de heg. De voordeur van het huis wordt opengegooid en een man en vrouw komen naar buiten en rennen de trap en het tuinpad af. Ze stonden voor het raam naar de naderende te kijken toen het gebeurde.
De man grijpt de hond en de vrouw doet gauw het hekje open en is met een paar stappen bij het meisje dat nog steeds op de grond ligt. Ze helpt haar op te staan. Dan ziet ze ook het andere meisje wat nog steeds tegen de boomstam aangeplakt staat. Inmiddels regent het hard. Met twee huilende meisjes loopt ze het tuinpad op en brengt ze de kinderen naar binnen. Op het voetpad staat inmiddels een hele groep kinderen nieuwsgierig te kijken. De regen stroomt onophoudelijk maar dat kan ze niet deren. Dan komen ook de broers aangereden. Wat is er aan de hand? Waar is de tweeling?
Met de schrik vrij
Een van de broers wordt door de man naar huis gestuurd om moeder te halen. Binnen zitten de meisjes nog na te klappertanden. Wat zijn ze geschrokken. De bliksem is vlak naast de grote boom ingeslagen en door de harde klap is het meisje tegen de grond geslagen. Gelukkig heeft ze er niets aan over gehouden. Dat had heel anders af kunnen lopen.
Als moeder komt mogen de meisjes weer mee terug naar huis. Ze zijn zo erg overstuur. Het is genoeg voor vandaag. De broers vertellen op school wat er gebeurd is. En die middag wordt er in alle klassen nog eens aandacht besteed aan het gevaar van onweer. Het kan er ineens zijn en dan is het maar beter dat je zorgt dat je binnen bent. Soms komt het wel heel erg dichtbij en zoals hier blijft het soms maar bij één forse klap.
Je gelooft het misschien niet maar de hond blijkt een lief beest te zijn en de meisjes hebben er een vriend op vierpoten bij. Elke keer als ze nu langs de tuin komen blijven ze bij het hekje staan en roepen de hond. Hij laat zich dan door het hek over zijn kop aaien en een koekje lust hij graag.
Met vriendelijke groet,
Juffrouw Raadgever
