Aardig wat tranen, veel gelach en een berg aan cadeaus. Op vrijdag 1 oktober werd Eileen Willers-Van Immerseel op een passende manier uitgezwaaid en mocht ze gaan genieten van haar pensioen.
Door Sam Fish
Eileen kwam in 1990 als invalkracht op Daltonschool de Vliegers in Middelharnis terecht. Toen directeur Tinus de Vreede in 2001 moest vertrekken om zijn gezondheid, nam Eileen als interim zijn taken over. Twee jaar later werd ze officieel benoemd tot directrice van de school. En nu, in totaal 31 jaar later, verlaat Eileen haar school.
Maar na zoveel tijd is het niet een kwestie van een bosje bloemen als bedankje. Eileen draagt de school een enorm warm hart toe en dat is merkbaar. Op vrijdag 1 oktober krijgt ze namelijk een afscheid wat ze zich nog lang zal herinneren.
In de gemeenschappelijke ruimte van de school is een plekje ingericht waar mensen afscheid kunnen nemen van Eileen. En daar wordt gehoor aan gegeven. Overdag is dat namelijk voor ouders en (oud)leerlingen en er staat een enorme rij mensen te wachten. Ze brengen cadeautjes en bloemen mee. Er vloeien tranen en er wordt gelachen om herinneringen die worden opgehaald. Eileen wordt meermaals bedankt voor haar inzet. Zelfs omwonenden die al jaren contact met haar hebben komen haar uitzwaaien.
Eileen houdt niet alleen van de Daltonschool, de Daltonschool houdt duidelijk ook van Eileen.
“Op de Daltonschool is iedereen welkom. Kinderen moeten zich hier veilig voelen,” vertelt ze. “Voor mij persoonlijk was deze school mijn tweede huis. Het is mijn leven geweest de afgelopen 31 jaar. Zonder dit werk was ik echt niet compleet geweest.” Een mooi moment wat haar altijd zal bijblijven is dan ook de nieuwbouw. “Ik vind het nog steeds heel mooi en bijzonder dat we dat hebben kunnen doen. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor de toekomst van de school.”
En nu is dat voor haar klaar. “Ik ga mijn collega’s enorm missen,” laat ze weten. “Ik heb een geweldige tijd gehad hier op school. En dat ga ik echt nooit, maar dan ook nooit, vergeten. Ook op vandaag ga ik nog lang terugkijken.”
Na het afscheid op school was het tijd voor een lekkere lunch met collega’s. “Ik ga speechen,” zegt ze. “Ik heb het al een paar keer geoefend voor iemand en elke keer werd er gehuild. Ik ben benieuwd hoe er straks gereageerd wordt.”
Eileen heeft het stokje nu overgedragen aan Machteld Metz. “Ik heb er enorm veel zin in,” laat Metz weten. “Het is een hele leuke school en ik heb een prachtig warm ontvangst gehad. Dus we gaan er iets moois van maken.”