Mevrouw Gebraad mocht op 11 maart maar liefst 101 kaarsjes uitblazen. Een speciale verjaardag en dus kwam de burgemeester nog even langs.
Door Sam Fish
De burgemeester kwam een week later. “Ik had mijn kinderen op visite op mijn verjaardag zelf en de kleinkinderen zijn verdeeld over de week gekomen”, vertelt de jarige Lena Gebraad. “Dit is het laatste bezoekje. En wat een bijzondere weer. Wat leuk dat u weer wilde komen.” Een jaar geleden zat burgemeester Ada Grootenboer-Dubbelman ook op de bank bij deze bijzondere vrouw. Sinds 12 jaar woont Lena in Ebbe & Vloed in Oude-Tonge en ze is de oudste inwoonster van de woonzorglocatie.
“Ik vind het juist een hele eer dat ik weer langs mocht komen bij u”, antwoordt de burgemeester. “Wat ziet u er nog altijd goed uit. Gaat het goed?” De jarige Jet vertelt dat haar handen en benen wat achteruit gaan. “En mijn rechter oor en oog doen het niet meer. Het jaar ging hard, maar ik voel hem wel. Ouderdom doe je niets aan. En als het einde komt, dan komt het. Ik wil geen afscheid nemen van mijn kinderen, maar verder ben ik nergens bang voor.”
Lena en haar man kregen samen vijf kinderen. Drie van hen zijn er nog, twee zoons zijn overleden. Eén van hen tijdens de Watersnoodramp, de andere zoon had een spierziekte. Een verdrietig gemis, maar ze heeft drie andere kinderen die ze nog regelmatig ziet. Daarnaast heeft ze ook tien kleinkinderen, twaalf achterkleinkinderen en ook nog eens vijf achter-achterkleinkinderen.
De geboorteakte Lena vorig jaar cadeau kreeg van de gemeente heeft in de tussentijd een mooi plekje gekregen aan de muur. “Ik kan het niet lezen, maar het idee vind ik heel erg leuk. Ik ben er nog steeds heel blij mee en andere mensen vinden het ook altijd leuk om te zien”, vertelt ze. Ze begint te lachen: “Ik moet trouwens deze week foto’s laten maken voor mijn nieuwe identiteitskaart. Ik vond het niet meer nodig, maar mijn zoon zei dat het wel handig kon zijn om een ID-kaart te hebben. Dus dan gaan we dat maar doen.”
Haar hele leven heeft mevrouw Gebraad in Oude-Tonge gewoond. “Ik ben hier geboren en ik ga hier ook weer weg”, zei ze tijdens het bezoek van vorig jaar. Ze vertelde toen ook dat ze altijd zorgde voor het huishouden. “Je had geen keuze, zo ging dat gewoon.” Tegenwoordig doet ze het iets rustiger aan. “Als het kan, kook ik nog zelf. Maar ik krijg ook maaltijden aangeleverd vanuit Ebbe & Vloed en af en toe ook door mijn kinderen. Heerlijk. En ik houd het hier een beetje netjes.” Eén keer per week krijgt ze een uurtje huishoudelijke hulp. Verder houdt ze zelf alles bij.
En waar ze voorheen nog graag naar de hal ging voor een potje bingo, blijft ze vandaag de dag lekker in haar appartement. “Het lukt niet meer om daar naartoe te wandelen. Mijn benen doen het niet meer zo goed, dus ik blijf lekker hier. Maar dat is niet erg hoor, ik zit hier goed. Ik vermaak me altijd wel. Ik kijk graag naar spelprogramma’s op tv, soms weet ik het antwoord nog sneller dan de mensen die meespelen. Ik verveel me nooit. Ik heb een heerlijk appartement en er wordt goed voor me gezorgd, dus ik ben helemaal tevreden.”