Zestig jaar geleden stapten Jan en Magda in het huwelijksbootje. “Het was mistig en grauw, maar gelukkig niet koud, net als vandaag,” zegt Magda Droger-Van Dijk.
De twee leerden elkaar kennen in Odion, een buurthuis in de Voorstraat van Dirksland. “Er was daar een feestje waar we allebei waren en hoe is het mogelijk, maar het klikte meteen,” vertelt Magda stralend. Haar man Jan vult haar aan; “Van haar vader mochten we niet samen zijn, want ze was nog te jong. Toch hebben we een manier gevonden om het te laten lukken. We moesten vechten om onze liefde te laten lukken. We trouwden ook later dan gepland door een begrafenis, maar het is ons gelukt en we zijn nog steeds gelukkig”.
Jan en Magda Droger hebben samen drie zoons, vijf kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen. “Nog niet zo heel lang geleden is ons verteld dat kleinkind nummer acht onderweg is. Geweldig nieuws is dat toch elke keer weer,” zegt Magda Droger blij.
LEES OOK: Cultuureducatie op z’n kleurrijkst
Samen
“We gingen altijd op woensdag fietsen. Dan vertrokken we op dinsdagavond en op donderdagochtend kwamen we weer thuis. We pakten dan een hotelletje en we gingen heerlijk een rondje fietsen. We hebben heel Nederland wel gezien,” vertelt Jan Droger. “Jammer genoeg kan dat nu niet meer. Ik ben slecht ter been door een erfelijke aandoening.”
“Echt een speciale herinnering van de afgelopen zestig jaar zou ik zo niet kunnen opnoemen, het zijn er te veel om er één uit te kiezen,” vindt Magda.
Werk
Jan Droger was altijd vrachtwagenchauffeur. “En dat doe ik nog steeds, maar meer als hobby. Ik moet wel oppassen tijdens het in- en uitstappen, maar dat heb ik er voor over. Ik doe het niet meer professioneel, maar mensen vragen mij af en toe iets te vervoeren en dat doe ik dan graag.”
Magda heeft ook een druk leven gehad. “Voordat we trouwden was ik dienstmeisje bij het hoofd van de school, daarna heb ik nog in een winkel gewerkt en uiteindelijk ben ik weer één keer per week als dienstmeid gaan werken bij het schoolhoofd, dat was toen de kinderen eenmaal naar school gingen,” vertelt ze. “Inmiddels werk ik al 23 jaar één keer in de twee weken als vrijwilliger bij de Geldershof, dan gaan we gezellig breien en haken met de dames.”
