Zondag 17 maart was het precies zestig jaar geleden dat Hanny (87) en Adriaan (86) de Visser in het huwelijksbootje stapten. En dus kwam op maandag 18 maart wethouder Berend Jan Bruggeman op visite.
Door Sam Fish
Al vrij snel gaat het over hun ontmoeting. Adriaan komt zelf uit het Zeeuwse Aagtekerke en Hanny uit Middelharnis. Dan loop je elkaar natuurlijk niet zomaar tegen het lijf. “We kenden elkaar natuurlijk niet, dus zonder dat we het van elkaar wisten waren we met dezelfde groepsreis mee naar Duitsland. We leerden elkaar daar kennen en de vonken sloegen meteen over”, vertelt Adriaan trots. “Het was een lange reis om vanuit Aagtekerke naar Middelharnis te komen, je deed er al snel vijf uur over. Maar daar liet ik me niet door tegenhouden. Ik kwam haar regelmatig opzoeken en in december van 1962 ben ik naar Middelharnis verhuisd. In 1961 kregen we verkering en drie jaar later stapten we in het huwelijksbootje. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik hier naartoe ben gekomen. Ik heb hier altijd heel veel vreugde gehad.”
De twee kregen samen drie kinderen. Zij zorgden op hun beurt voor 15 kleinkinderen en inmiddels zijn er ook 3 achterkleinkinderen. “Afgelopen zaterdag hebben we met de kinderen lekker gegeten bij Zoet of Zout in Stellendam. En in juni vieren we het nog een keer, maar dan met echt de hele familie. Dan gaan we lekker eten bij Restaurant de Grevelingen. Met zo’n grote groep moet je dat lang van tevoren plannen.”
Adriaan kwam hier op het eiland bij de Rabobank te werken. “Dat heb ik gedaan tot mijn pensioen, dat is nu zo’n 25 jaar geleden. Ik geniet elke dag van mijn pensioen, maar het werkende leven vond ik ook erg leuk. Als je erop terug kijkt, had ik het wel heel erg druk. Ik werkte, deed op verschillende plekken vrijwilligerswerk en was ouderling bij de Gereformeerde gemeente. Dat was alleen mogelijk door Hanny. Zonder haar had ik dat nooit allemaal kunnen doen.”
Ook Hanny heeft niet stil gezeten. Haar vader had met zijn twee broers drukkerij De Waal opgericht. Vanuit die drukkerij werd in 1928 het Eilanden-Nieuws opgericht en later kwam er ook nog een winkel bij. Die zat op D’n Diek, tegenover de HEMA. “We hadden een kantoorboekhandel”, vertelt Hanny. “Boeken, kantoorartikelen en later kregen we ook een speelgoedafdeling. Ik heb jarenlang in die winkel gewerkt, ik vond het heerlijk. Maar zodra je kinderen kreeg stopte je met werken, dat was toen zo. Toen heb ik het huishouden op me genomen. Ik heb toen ook bij mijn ouders en grootouders in huis geholpen.”
De twee doen nog altijd alles zelf in huis. Koken, tuinieren, lezen, huishouden en Hanny breit nog graag. Vooral Adriaan is graag in de tuin te vinden. “Dat is mijn paradijs. We hebben een siertuin en een moestuin en daar ben ik graag in bezig. Elke dag een klein beetje, dan houd je dat het beste vol”, geeft hij aan. “We zijn allebei ook nog goed gezond. Natuurlijk zijn er wat dingen die minder worden, maar we kunnen het nog goed samen. Als we hier weg zouden moeten, willen we naar Nieuw Rijsenburgh. Daar heb ik 25 jaar lang vrijwilligerswerk gedaan, dus dat is een soort thuiskomen. Ik was daar vooral actief in de Bijbelkringen. Ik hoop dat de heer ook deze laatste jaren goed voor ons zal zorgen. We hebben veel aan hem te danken.”
Tijdens het bezoek van de wethouder pronkt er ook een oranje lintje op de linkerborst van meneer De Visser. “Ik vond het een mooie gelegenheid om die op te spelden”, vertelt hij. “Ik ben Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Heb het lintje gekregen voor mijn bestuursfunctie bij COGG, dat heb ik 35 jaar gedaan. Maar ik was ook penningmeester en vervulde vele andere taken hier op het eiland. Ik heb hem dus gekregen voor mijn vrijwilligerswerk. Maar zoals ik eerder al zei was dat niet mogelijk geweest zonder de steun van Hanny en de begeleiding van onze Heer. Soli Deo Gloria, God alleen de eer!”