Je honderdste verjaardag is er een om extra groots te vieren. En waarom zou je dat op één dag doen als het ook op drie kan? Dat is precies wat mevrouw Lena Gebraad uit Oude-Tonge heeft gedaan.
Door Sam Fish
Op maandag 11 maart was het de grote dag. Op die dag was het precies 100 jaar geleden dat ze werd geboren. Maar op de zaterdag ervoor had ze het al groots gevierd. “We zaten in het zaaltje aan de Bernhardweg”, vertelt ze blij. “Ik ben daar zo verwend, ik mocht werkelijk niets doen. Het was echt heel leuk!” En dat niets doen is het tegenovergestelde van haar dagelijks leven. Want met haar 100 jaar is mevrouw Gebraad echt nog wel een bezige bij.
“Ik sta om 7 uur op en dan kan ik om kwart over 8 ontbijten. Zo heb ik om half 10 tijd voor koffie en na het middageten ga ik even liggen. Ik ga niet slapen, maar wel even liggen”, laat ze weten. Ze houdt haar appartement bij, zorgt dat alles netjes is en ze kookt ook nog zelf. “Ik krijg aardappelen vanuit de keuken hier, want die kan ik niet meer schillen. Maar dan kook ik ze zelf, lekker vlees en groente erbij en het toetje krijg ik ook van hier. Ik ben blij dat ik die zelfstandigheid nog heb.” Om half 10 ’s avonds gaat de tv dan uit en een half uur later ligt ze op bed.
De derde dag van haar verjaardagsreeks was op donderdag 14 maart. Op deze dag kwam burgemeester Ada Grootenboer-Dubbelman langs bij de Jarige Jet. “Van harte gefeliciteerd. Ik heb een cadeautje voor u meegebracht”, en ze overhandigt het cadeau aan mevrouw Gebraad. Die legt het in eerste instantie naast haar stoel, maar pakt het later toch uit. “Oh dit is wel heel erg leuk. Ik kan het alleen niet lezen, wat is het?” De burgemeester legt uit dat het haar geboorteakte is. “En die zijn heel moeilijk te lezen, want het is handgeschreven met cursief schrift en natuurlijk oud Nederlands. Dus even snel lezen zit er niet in, maar als je er even goed voor gaat zitten lukt het meestal wel.”
De aanwezige familie gaat dan ook meteen aan de slag met het ontcijferen van het document. Ondertussen praten de burgemeester en de jarige Jet verder over haar familie. “Ik heb vijf kinderen gekregen, maar ik heb er nog drie over. Eén zoon is verdronken met de ramp in 1953 en mijn andere zoon is drie jaar geleden overleden aan een spierziekte. Dat maakt me nog altijd heel verdrietig. Maar gelukkig heb ik nog drie kinderen over die ik vaak zie.” Verder heeft ze tien kleinkinderen, twaalf achterkleinkinderen en zelfs vijf achterachterkleinkinderen.
Mevrouw Gebraad is een Oude-Tongenaar in hart en nieren. “Ik ben hier geboren en ik ga hier ook weer weg.” Twee keer moest ze verplicht het eiland af. Zo werd ze tijdens de hongerwinter geëvacueerd naar Rotterdam. En tijdens de Watersnoodramp werd ze ondergebracht in Den Bosch. Zo’n 13 jaar geleden kwam ze in Ebbe & Vloed terecht. “We zijn hier gaan wonen voor mijn man die Alzheimer had. Hij is helaas 12 jaar geleden overleden. Ik mis hem nog altijd”, vertelt ze. “Maar ik ben blij dat ik hier woon. Het is een mooi appartement en er wordt goed voor me gezorgd. Beneden in de hal kan ik bingoën, dus dat is ook fijn.” Verder speelt ze graag een potje Rummicub, gaat ze een rondje wandelen, kijkt ze elke ochtend naar het nieuws en doet ze voor de tv mee aan de Slimste Mens en 2 voor 12. “Dat houdt me scherp. Ik vergeet niks.”
Als kind hielp ze mee op de melkerij van haar ouders. De rest van haar leven heeft ze het huishouden gerund. Of ze dat leuk vond? “Je wist niet beter, dus je deed het gewoon.” En tot slot vroeg de burgemeester haar wat nou toch het geheim is om zo oud te worden. “Hard werken en niet drinken, want dat lust ik niet.” Dat is goed om te weten.