Een verjaardag is voor veel mensen de leukste dag van het jaar. Zeker als je honderd jaar wordt en het maar liefst drie keer mag vieren! Op maandag 18 november was mevrouw Tanis uit Ouddorp de gelukkige.
Door Sam Fish
Cornelia Tanis staat beter bekend al Kee van de Klarebeek. Mensen uit Ouddorp hebben haar vernoemd naar de boerderij waar ze ruim 70 jaar heeft gewoond. Haar echte verjaardag is nog een dingetje. Het was vroeger verplicht om binnen vijf dagen je pasgeboren kindje aan te geven op het gemeentehuis. Maar dat liep bij mevrouw Tanis wel even anders. “Toen ik werd geboren was er een enorme sneeuwstorm, heel bijzonder voor die tijd van het jaar,” vertelt Kee. “Door de sneeuw kon mijn vader niet bij het gemeentehuis komen binnen vijf dagen. Toen ik zes dagen oud was kon hij mij eindelijk inschrijven, maar hij was te laat. Ze besloten terplekke om mijn geboortedag een dagje op te schuiven, zodat ik kon worden ingeschreven.”
Die sneeuwstorm heeft er dus voor gezorgd dat Kee twee keer haar verjaardag kan vieren. Haar échte verjaardag op 17 november. En volgens haar paspoort op de achttiende.
Vieren
Het vieren van haar dubbele verjaardag doet ze met vrienden en familie. Haar man overleed alweer dertig jaar geleden. Samen kregen ze vijf kinderen, drie dochters zijn er nog. Inmiddels zijn er ook dertien kleinkinderen en zelfs al achttien achterkleinkinderen. Met een groep van zo’n 45 mensen hebben ze lekker gegeten en koffie gedronken bij Restaurant Twins op de Punt. Er was muziek, er werd gedanst en gezongen en ze is prachtig toegesproken. “Het was een hele mooie dag. Vanmorgen heb ik lekker gegeten met mijn vaste tafelgenoten in het restaurant. En vanmiddag gaan we met vrienden en familie naar de Overkant voor de gezelligheid.”
Bezig
Mevrouw Tanis is inmiddels alweer dertig jaar alleen. Ze mist haar man natuurlijk wel, maar eenzaam is ze niet. Zo belt ze nog geregeld met haar dochters. Zij komen ook nog wekelijks de krant voorlezen. Haar ogen en gehoord zijn namelijk erg verslechterd. Gelukkig kan ze nog wel goed breien. “Geen sokken hoor, gewoon af en toe een lapje,” zegt ze snel. “Dat vind ik leuk om te doen en het is altijd erg leuk met de breiclub.” En als het kan luistert ze elke zondag naar de kerktelefoon. “Ik kan helaas niet meer naar de kerk, maar ik kan gelukkig wel meeluisteren.”
Vliedberg
Al haar hele leven woont Kee in Ouddorp. Ze ontmoette haar man tijdens het wekelijkse stapavondje rond de kerk. En samen zijn ze in Ouddorp gebleven. Nooit zijn ze ergens anders heen gegaan. “Ik zou niet weten waarom, mooier dan Ouddorp wordt het niet. Dat blijkt elke zomer maar weer,” zegt ze.
Na een operatie is ze slecht ter been en is ze verhuisd naar de Vliedberg, de woon- zorglocatie in Ouddorp. “Ik zit hier goed,” laat ze weten. “Het personeel is lief, de zorg is goed. Ik zit hier prima.”
