Henk en Trijn vieren diamanten huwelijk

Woensdag 14 augustus was het groot feest bij Henk (86) en Trijn (85) Kuizenga in Ooltgensplaat. Ze vierden die dag alweer hun zestigste huwelijksdag.

Henk en Trijn zijn beiden echte overkanters, maar wel met een mooi verhaal. De twee zaten vanaf de vierde klas bij elkaar in de klas in het Groningse Warffum. “We waren in totaal met 12 kinderen in de klas, zes jongens en zes meisjes,” vertelt Trijn. “Iedereen had verkering met iemand uit de klas. Wij hadden ook verkering.”

Die verkering ging echter uit toen ze gingen studeren. Ze hadden allebei andere liefdes, maar toch kwamen ze elkaar weer tegen op de Kweekschool. In ’59 trouwden ze en niet veel later werd hun eerste kind geboren. In totaal kregen ze drie dochters en een zoon. “Vier jaar geleden is onze zoon overleden, maar daar wil ik het niet over hebben,” zegt Trijn en dat is dat. “We hebben van onze oudste en jongste dochters kleinkinderen gekregen, ook vier.” Inmiddels is er zelfs al een achterkleinkind. “En nummer twee is op komst,” laat Henk trots weten.

Henk en Trijn hebben beiden jarenlang voor de klas gestaan. “Ik gaf les in de beeldhouwkunst,” vertelt Henk. “En daarnaast maakte ik ook heel veel zelf.” Daarmee heeft hij zelfs op exposities gestaan in het buitenland en heeft hij meerdere onderscheidingen gekregen voor zijn werk. Eén van zijn kunstwerken is zelfs te zien in het Rondeel naast de ingang van de grote raadszaal.

Trijn deelde zijn liefde voor het onderwijs. “Ik stond voor de klas in het speciaal onderwijs, ik gaf les aan kinderen die moeilijker leren,” zegt ze. “Dat vond ik geweldig om te doen. Maar als je dan zelf kinderen krijgt dan mag het eigenlijk niet meer. Uiteindelijk ben ik rondleidingen gaan geven bij Museum Boijmans van Beuningen aan klassen van het speciaal onderwijs. Dat heb ik altijd met veel plezier gedaan.”

De twee zijn geboren, getogen en getrouwd in Groningen, maar wonen dus tegenwoordig in Ooltgensplaal. “We vinden het hier heerlijk wonen, we genieten echt,” laat Trijn weten. Toch gaan ze af en toe nog terug naar het noorden. “Dat gevoel als we daar aankomen is niet te omschrijven, dat zullen veel mensen ook met Flakkee hebben. En het is zo ontzettend mooi, de natuur is prachtig. We gaan ongeveer twee keer per jaar nog terug. Maar helemaal terug naar Groningen gaan we niet. Dan zouden we het eiland weer gaan missen.”