Heel Ooltgensplaat kent Piet in ’t Veld en zijn zus Nel als Ome Piet en Tante Nel. Het is dan ook niet raar dat de twee een grote zaal hebben gehuurd om de 101ste verjaardag van Piet te vieren. Familie uit het hele land, maar zeker ook veel Platenaren die langs kwamen in een vol Eltatho, de plek van het feest.
Door Sam Fish
Piet in ’t Veld krijgt vaak kinderen op bezoek die vragen hebben voor bijvoorbeeld een spreekbeurt. En hun ouders kreeg hij ook als kind al over de vloer. Piet en zijn 99-jarige zus zijn echt de oom en tante van het hele dorp. En ze genieten er zichtbaar van. “Ik vind het geweldig om al die kinderen zo vaak te zien. Dat houdt je zelf ook jong,” zegt hij. “Oud worden heb je niet in eigen hand en ik zou niet kunnen zeggen wat je moet doen om oud te worden. Maar het is nog altijd leuk om jarig te zijn. Alle felicitaties, de kaarten. Ik geniet elk jaar weer.”
En kaarten heeft hij zeker gekregen. Zelfs ongeschreven. “Ik stuur graag kaarten naar mensen, dus ik krijg ook wel eens nieuwe kaarten om weer te kunnen versturen,” vertelt hij. “Ik stuur graag kaarten naar de zieken, zwakken en ellendigen. Altijd gedaan en zal ik altijd blijven doen. Een kaartje kan zoveel betekenen voor een mens. Als je iemand daarmee blij kan maken, dan is dat een kleine moeite.”
Werk
Niet alleen op zijn oude dag is Piet graag onder de mensen. Jaren lang schreef hij voor Eilanden-Nieuws. Van alles wat. “Ik was heel wat avonden van huis voor de krant. Als er iets bijzonders was, dan was ik erbij,” laat hij weten. “Nog steeds houd ik alles bij wat er in de krant wordt geschreven en ik bewaar een hoop. Ik knip ook vaak stukjes uit en die stuur ik op naar mensen die daarin geïnteresseerd zijn. Ik heb ook het stukje bewaard ban mijn honderdste verjaardag! Hartstikke leuk om terug te zien.”
Naast het Eilanden-Nieuws schreef Piet ook nog voor verschillende landbouwbladen.
Samen
Piet en Nel wonen al hun hele leven samen in hetzelfde huis aan de Molendijk in Ooltgensplaat. Boven het oude winkeltje ze vroeger stof en manufacturen verkochten. Dat winkeltje zou tegenwoordig kunnen fungeren als museum. Er liggen dozen en albums vol met foto’s opgeslagen en er wordt graag naar gekeken.
Beiden zijn nooit getrouwd geweest en kinderen hebben dus ook nooit gehad. “We hebben elkaar en we hebben veel familie van onze broer,” vertelt hij gelukkig. “We zien ze vaak en ze helpen ons graag.”
Want hoewel ze nog steeds zelfstandig wonen krijgen ze wel hulp van buren, familie en vrienden. “Ze doen de boodschappen voor ons, er wordt gekookt en schoon gemaakt, ze komen gezellig op de koffie. We zouden niet zonder ze kunnen en we zijn heel blij met ze. Dat mag je best weten.”
