Feest voor Nieuwe-Tongenaren Jan (89) en Jo (88) van Balen, zij mochten op maandag 18 maart namelijk hun 65-jarig huwelijksjubileum vieren. Wethouder Daan Markwat kwam namens de gemeente op visite met natuurlijk een bloemetje cadeau.
Door Sam Fish
Een woonkamer vol dochters, hun twee zoons konden er niet bij zijn, een wethouder en natuurlijk het echtpaar. Een zeer gezellig jubileum dus. “Het blijft hier niet bij, we gaan zaterdag met de hele familie eten bij de Wok van Zeeland,” vertelt Jo. “Dat zijn zes kinderen, vier dochters en twee zoons, vijftien achterkleinkinderen en ook vijftien kleinkinderen, de oudste is in 2003 helaas overleden.”
Werk
Mevrouw Van Balen begint over het werk dat ze altijd heeft gedaan op het land. “Echt op het land zelf gewerkt, ik moest mee met mijn vader. Ik heb eerst de huishoudschool gedaan en naast het werk op het land werkte ik ook nog bij twee gezinnen in de huishouding.” En ook haar man heeft niet stil gezeten. “Voordat we gingen trouwen ben ik een aantal jaren bakker geweest, misschien wel 10 jaar, ik weet het niet meer precies. Wel lang in ieder geval,” vertelt hij. “Daarna heb ik 25 jaar in de havens van Rotterdam gewerkt bij Multi Terminal Pakhoed.” Zijn vrouw onderbreekt hem. “Hij werkte toen zo veel, hij kwam hier alleen maar om te eten en te slapen.”
“Ik kon met 58 jaar met pensioen, toen had ik eindelijk tijd om op het landje te werkte dat ik pachtte. Dat vond ik zo leuk om te doen,” gaat hij verder. “Helaas gaat dat niet meer, dus ik heb daar een aantal jaar geleden afscheid van moeten nemen. Ik verbouwde daar van alles. Uien, aardappelen en nog veel meer. Zowel voor eigen gebruik als voor de verkoop. Dat krijg je nooit alleen op.”
Ontmoeting
Zoals aardig wat oudere echtparen op Goeree-Overflakkee hebben Jo en Jan elkaar ontmoet tijdens het wekelijkse stapavondje. “Dat was op zaterdagavond, ik weet het nog,” zegt Jo. “Ik was niet meteen verkocht, maar hij bleef achter me aan zitten. En uiteindelijk is het goed gekomen, want we zijn nog steeds samen.”
Het stel trouwde een jaar na de Ramp. “We zijn elkaar nog even kwijt geweest, doordat we allebei naar een andere plek evacueerden,” vertelt Jan. “Gelukkig hebben we elkaar gewoon weer gevonden.”
