Op 27 februari 1959 stapten Lau en Adrie Almekinders in het huwelijksbootje. Nu, 60 jaar later, vieren ze dat ze nog steeds samen zijn met een brief van de koning en een bezoekje van de gemeente.
Door Sam Fish
Lau Almekinders (80) is een geboren Hagenees. Na een aantal verhuizingen waarbij hij op verschillende plekken in het land heeft gewoond kwam hij terecht in Herkingen waar hij Adrie (77) tegen kwam. “Ik weet het nog goed, het was Koninginnedag 1957 en ze stond onder een lantaarnpaal aan de Kaai,” vertelt Lau. “Ik vroeg of ik haar naar huis mocht brengen.” Het duurde even voordat de vonk echt oversloeg en de moeder van Adrie was het helemaal niet eens met de keuze van haar dochter. “Ze vond hem er maar slordig uitzien,” vertelt Adrie lachend. “Toch bleef het aan, we waren verliefd.” De twee hadden twee jaar verkering voordat ze trouwden.
Familie
Lau en Adrie hebben samen een zoon en een dochter. Daarnaast hebben ze inmiddels ook vier kleinkinderen en twee achterkleinkinderen.
“Het voordeel van jong trouwen is dat je jong kinderen krijgt waar je veel mee kunt doen,” zegt Lau. “Maar je krijgt ook jong kleinkinderen en daar kun je dan ook nog heel veel mee doen. Wij zijn heel actieve grootouders, we doen enorm veel met onze kleinkinderen.” Normaal gesproken zouden ze rond deze tijd ook gaan wintersporten, maar dat zit er niet meer in. “Dat is inmiddels een stap te ver, helaas. We waren graag meegegaan. Maar nu kunnen we het jubileum volgende week gewoon nóg een keer vieren.”
Werk
Lau is een actieve man. Is bijna elke dag wel een sport aan het uitoefenen en geeft nog drie keer in de week judoles. Daarnaast was hij tot 1970 elektricien en is hij daarna sportleraar geworden in Oude-Tonge.
Maar ook zijn vrouw Adrie is niet van het stilzitten. “Voor ons huwelijk werkte ik bij Hisschemöller, de DA drogist op D’n Diek in Middelharnis,” vertelt ze. “Daar ben ik na het huwelijk mee gestopt en toen ben ik gaan werken bij de Goede Ree in Sommelsdijk. Ik heb daar 33 jaar in de zorg gewerkt, voornamelijk avond- en nachtdiensten. Ik kon er met een hele mooie regeling uit.” Tegenwoordig geniet Adrie volledig van haar ‘werk’ als oppasoma. “Het is geweldig.”
