Drijfnat en wat rillerig staat ze op de mat haar voeten te vegen.
Door juffrouw Raadgever
"De laatste dagen van September waren best nog wel zomers te noemen. Maar vandaag, brr. Aan de kapstok heb ik de warmere jassen alweer klaar voor gebruik. Elk jaar weer een dingetje. Kan de jas van vorig jaar nog mee in het straatbeeld? Of lopen we een beetje achterstallig te wezen? Eigenlijk spelen we altijd wel op safe wat de kleur betreft. Het model is nog wel eens een discussie. Een paar jaar achter elkaar met dezelfde opvallende jas de straat op is ook geen optie. Alhoewel, een paar jassen afwisselen kan prima. En toch," zegt ze, "van die jassen die nu ‘trend’ zijn krijg ik, neem het me vooral niet kwalijk, een Michelinpop gevoel. Eerlijk niks voor mij.”
Ik laat háár waterval zoals gewoonlijk eerst maar even over mij heen komen. Het is herfstvakantie en in huis is het gezellig verlicht. Regelmatig doe ik een ronde om de schemerlampen uit te doen, tot een donkere wolk langsdrijft om de volgende regenbui aan te melden. Nee zo’n centrale knop om alles in één keer uit of aan te doen zijn wij nog niet rijk. Ach het houdt me ook in beweging. En wat je niet hebt mis je ook niet, toch?! Wie weet, ooit. In de kamer is het een ware puinhoop. Overal liggen Curver dozen op hun zijkant. We schuiven ze wat aan de kant en zo creëren we een plekje om te zitten.
Op haar vraag wat we aan het doen zijn antwoord een van de jongens: "Ma heeft weer eens bedacht dat we zo voor de winter moeten kijken wat er allemaal aan spullen zijn om ons de koude dagen door te brengen. Elk jaar zijn we de klos. De eerste de beste regenachtige dag van de vakantie zijn wij aan de beurt. Dan mikt ze alle lades en dozen leeg over de kamervloer en mogen wíj het uitzoeken. Het is nog net niet dat programma op TV over het opruimen van je huis. Kijk daar staat een grote lege kist. Daar mogen we indoen wat we niet meer willen bewaren.” Zijn stem klinkt niet al te vrolijk en ik kijk mijn visite aan.
Zij kijkt medelijdend naar een van de kinderen die op zijn knieën door de kamer kruipt om wat losse legostenen te sorteren. “Ja, joh. Het is even aan de slag. We doen dit echt elk jaar en zo weten ze weer wat er in de kast ligt. Wat er niet meer gebruikt gaat worden maken we schoon. Dat komt of in de bewaarkist of gaat in een tas naar de voedselbank. Dan moet het natuurlijk wel netjes en compleet zijn. Het samen doen is wel zo gezellig en een opgeruimde kast geeft een opgeruimd hoofd, moet je maar denken. En die brompot daar hoeft volgend jaar niet meer mee te doen als hij zijn spullen tenminste op orde houdt."
Ze weten niet beter dan dat het erbij hoort zo na de zomer. En morgen zijn de kledingkasten aan de beurt. "Dan zien we meteen wat er nieuw aangeschaft moet worden. Wat te klein of uit de gunst is gaat eruit. Een overhemd of ander kledingstuk dat van de één naar de andere gaat, pimpen we. Dat doen we met wat gekleurde verschillende knopen of een andere kleur manchetten en zakken. Ik denk dat wij nooit iemand nodig zullen hebben om orde op zaken te stellen. Jong geleerd is oud gedaan.”
Inmiddels heb ik een grote kan chocolademelk warm gemaakt, wetend dat iedereen daarvoor wel even een pauze in wil lassen. De vanillecakejes zullen hun weg ook wel snel vinden. Wat mij betreft maken we er een feestje van en met de visite erbij is het dan een welkome onderbreking. Het duurt dan ook niet lang of de kan en de schaal zijn leeg. Wij blijven aan de tafel zitten om de spellendoos compleet te maken. Ze belooft, als het klaar is straks, mee te doen aan het spel Mens Erger Je Niet. Hoelang is het al niet geleden dat ze dat gespeeld heeft?! Super we kunnen het dan nu met zes personen doen. Wat veel meer uitdaging geeft.
Als ze later, veel te laat volgens haar zelf, naar huis gaat, laat ik een opgewekte vrouw uit. Ze vertrouwt me toe dat ze mijn aanpak nog niet zo slecht vindt. Kijk daar word ik dan weer vrolijk van. Ze vindt het een goeie om door te geven aan haar eigen kinderen. Wie weet. En dat lijk me een goed idee.
Met vriendelijke groet,
Juffrouw Raadgever