Te vaak zit er een zwart randje om Moederdag

Al vroeg gaat de telefoon. Laat maar even gaan het is me nog té vroeg, maar het ding blijft onophoudelijk overgaan.

Toch nieuwsgierig geworden haast ik me naar de kamer. Waar heb ik dat ding gisteravond achtergelaten? Met een vluchtige blik door de kamer zie ik hem niet. Omdat het geluid op dit moment zwijgt kan ik dus ook niet dáárop afgaan. Even wachten dan maar, en ja hoor ik zie een lichtflits en hoor ik het weer. Hebbes! Toch fijn die lichtflitsinstelling, dat scheelt zoeken.

Vlug druk ik het groene telefoontje in en voordat de andere kant zich kan melden vraag ik: “Waar is de brand?” Gegrinnik, "gelukkig niet hier, maar we hebben al zo lang geen contact gehad en ik dacht de aanhouder wint. Het leek me niet dat jij op maandagmorgen al vroeg op pad zou zijn. Zo goed ken ik je nu ook wel. En daar ben je dan. Fijn. Sinds gisteravond zit het in mijn gedachten en het laat me niet los. Je hebt toch wel even tijd?” “Ja, hoor brand maar los.” Pff eerlijk gezegd vind ik die vraag wel wat laat, maar goed. Gelukkig belt ze niet met beeld via de app. Ze hoeft niet te weten dat ik nog met een ongekamde haardos en in mijn nachtponnetje zit. Het lukt me om met één hand een boterham te smeren en een kop thee in te schenken. Ben trots op mezelf. Terwijl aan de andere kant een niet te stoppen waterval van woorden loskomt.

Zo nu en dan toeter ik ja of hmmm in de telefoon. Puur als teken dat ik er nog ben en luister. Nou die zit behoorlijk ‘vol’. Ze laat me weten dat ze er tegenop ziet. Het komende weekend bedoelt ze. Zondag, Moederdag. Tja, en de reclame voor Moederdag duikt overal op. Merkartikelen en winkels strijden om aandacht. Zeker nu we weer gezellig bij elkaar zouden kunnen komen. Vroeger was dat een feest. Zeker toen haar kleintjes leuke dingen maakten op school. Een tekening of een ketting van klei. ‘s Morgens in de kerk zat meer dan de helft van de vrouwen met eenzelfde ketting om de nek. Dankzij de schooljuf. Geweldig. Later kwamen er cadeautjes. De één kon iets meer doen dan de ander en soms kwam er niets.

Diep in haar hart was de heimwee naar de kleikettingen ontstaan. Met liefde gemaakt voor mama. Wat was er veel veranderd. En nu wist ze dat er deze Moederdag, net als vorig jaar, niemand zou komen. Langzaam was het erin gegroeid. En ze weet, zij is niet de enige, veel gezinnen groeien letterlijk uit elkaar. Ze voelt mee met al die moeders waarvan de kinderen geen aandacht aan Moederdag kúnnen of willen besteden. Om wat voor reden dan ook. "Zo ontzettend jammer.” Ik ken haar situatie en hoor verdriet in haar stem.

En dan komt het; ze herinnert mij eraan dat ik een keer een column heb geschreven hoe Moederdag begonnen is. Of ik dat nog weet. Zeker wel, alhoewel ik het er wel even bij moet zoeken. Gelukkig ligt mijn laptop op tafel en is mijn archief aardig op orde. In een paar seconden roep ik: ”Hebbes, dat was in 2019, luister: "Wist u dat; Moederdag in Amerika in 1914 door een onderwijzeres Anna Javis (1864-1948) is bedacht? Anna zelf was niet getrouwd. Om haar heen zag ze de rol die de moeder, met name haar eigen moeder, had. Ook in de maatschappij. Zij vond dat dit een waardering waard was. Haar eigen moeder overleed op de eerste zondag van mei. En daarom organiseerde zij een jaar later juist op die dag een Moederdag. Met de bedoeling dit elk jaar weer te doen. Dit was in 1905."

Toen werd meestal een bos Anjers gegeven. "Pas in 1914 lukte het haar om het een jaarlijks terug kerende dag voor alle moeders te laten zijn. In België is de geschiedenis van Moederdag, Moederkesdag al wat ouder. In 1928 werd ook in Nederland, de tweede zondag in mei tot een officieel feest uitgeroepen. Een dag om moeder eens extra in het zonnetje te zetten. Een dag waarop zij van al haar taken even ontheven wordt. Ze mag uitslapen en krijgt ontbijt op bed.”

Voor die moeders die een feestelijke Moederdag tegemoet zien; een heel fijne dag toegewenst. Voor al die moeders die zich verdrietig voelen omdat bij hen Moederdag een zwart randje heeft; ga alsjeblieft niet zitten piekeren. Het lost echt niets op. Koop een prachtige bos bloemen voor jezelf en geniet daarvan. Per slot ben je toch móeder want élk mensenkind heeft een moeder. Kinderen die Moederdag ‘overslaan’ bedenk je eens; een moederhart is groter dan jij denkt. Voor al die vrouwen die ook graag Moederdag zouden hebben maar dat om meestal verdrietige of ongewilde reden niet mogen beleven; er wordt aan jullie gedacht.

Met vriendelijke groet,

Juffrouw Raadgever