De afgelopen zomer had een kunstzinnig tintje. Het Streekmuseum had namelijk de tekenwedstrijd ‘Het straatje van Sommelsdijk’.
Door Sam Fish
Het straatje van Sommelsdijk is de tegenhanger van het Laantje van Middelharnis. Het schilderij van Hobbema is wereldberoemd en toont een mooi stukje geschiedenis van Middelharnis. Maar het buurdorp is ook mooi en heeft een prachtige geschiedenis. “De mensen zijn nooit trots op iets”, laat Herman Maas weten. Hij is de bedenker van de schilderwedstrijd. “We zijn daarom bij Lust en Last begonnen om wat trots aan te wakkeren. Dat doen we met concerten, festiviteiten en natuurlijk kunst. Er is een atelier waar nu een expositie van de Kunstenmakers te zien is. Zij hebben ook het straatje van Sommelsdijk geschilderd.”
Het belangrijkste deel van de wedstrijd was dat het een straatje was in Sommelsdijk. De invulling ervan was aan de kunstenaars zelf. In totaal werden dertig kunstwerken ingezonden om mee te dingen naar de hoofdprijs. De top 12 is uiteindelijk verwerkt tot een kalender die vanaf nu te koop is bij het Streekmuseum. Maar zoals bij elke wedstrijd, kan er maar één de winnaar zijn.
Het mooiste straatje van Sommelsdijk werd gemaakt door de 21-jarige Jesse van der Sluijs. Hij komt officieel uit Sommelsdijk, maar woont tegenwoordig in Middelharnis. Hij maakte het Kerkstraatje met daarin het Streekmuseum in de nachtelijke sfeer. Dat is ook één van de punten waarop zijn kunstwerk zo goed scoorde. “Het stemmende publiek gaf Jesse en 10, de vakjury gaf hem een 9. Daarmee heeft hij de wedstrijd gewonnen”, aldus Herman Maas. “De jury zei: bijzonder dat dit niet een afbeelding is van de situatie overdag, maar juist geënsceneerd in avondlicht. Mooi met de non-kleuren en het effect van het lamplicht. Precies goed, een heel mooi sfeerbeeld.”
Jesse gaat niet alleen met de titel van winnaar naar huis. Op vrijdag 26 september stond er een flink prijzenpakket voor hem klaar in het Streekmuseum. Een postzegel en ansichtkaart met daarop zijn kunstwerk. Een mok met hetzelfde plaatje en natuurlijk de kalender. En aangezien Meindert Hobbema zijn eigen straatnaam heeft, krijgt ook Jesse een straatnaambord met daarom ‘Jesse v/d Sluijsstraat’. Als klap op de vuurpijl mag zijn schilderij het komende jaar achter de kassa van het Streekmuseum hangen zodat alle bezoekers het meteen kunnen bekijken.
Het schilderij wat Jesse instuurde was niet wat hij in eerste instantie had gemaakt. “Voor deze versie had ik eerst een andere gemaakt. Die was veel groter en had andere kleuren. De rest was hetzelfde. Uiteindelijk besloot ik opnieuw te beginnen en heb ik deze versie in een week gemaakt”, vertelt Jesse. “Mijn moeder kwam met de wedstrijd en ik dacht, waarom ook niet. Ik had nog iets nodig voor mijn portfolio voor de kunstacademie, dus het kwam in dat opzicht ook wel goed uit.” Uiteindelijk werd hij niet aangenomen op de kunstacademie. “Voor nu neem ik een tussenjaar en ga ik nadenken over wat ik wil. Misschien dat ik het volgend jaar nog een keer probeer. We gaan het zien.”
In zijn tussenjaar blijft hij ook gewoon schilderen. “Dat vind ik leuk om te doen, dus daar gaan we gewoon mee door. Misschien ga ik wel meer plekken van het eiland vastleggen op deze manier”, vertelt hij. En dat hij het schilderen puur voor zichzelf doet, blijkt ook maar. “Ik was helemaal niet bezig met winnen toen ik dit schilderij maakte. Ik was ook niet bij de prijsuitreiking, ik zat toen in Amsterdam. Maar ik vind het oprecht wel leuk. De prijzen, de aandacht eromheen. Ik ben zeker wel trots op mijn schilderij, maar de winst had ik niet verwacht. Er zaten heel veel mooie straatjes tussen de ingezonden werken.”
Het schilderij hangt het komende jaar dus in het Streekmuseum. Daar zijn ook de kalender en de ansichtkaart te koop. “Misschien komen er nog wel posters van”, laat Herman Maas weten. “We moeten maar even kijken hoe populair dit straatje wordt onder de inwoners. Maar er gebeurt niets zonder toestemming van Jesse. Het is tenslotte zijn schilderij.”
Wat betreft de volgende wedstrijd, dat zit wel goed. “Ik heb al heel veel ideeën, maar die mag ik nog niet delen van mijn vrouw”, zegt hij lachend. Een afwachten dus.