“Hoi,” zegt een stem naast haar tafeltje. Oeps betrapt, denk ze. Vandaag had ze zichzelf beloofd dat ze een knots van een ijsje bij de ijscozaak in het dorp mocht uitzoeken.
Door juffrouw Raadgever
Het is een van die overheerlijke ijscoupes geworden. Eentje met wel vier verschillende smaken. Met karamel en chocolade en een flinke dot advocaat bedekt met een hoge toef slagroom. Het uitkiezen heeft het meisje achter de toonbank alle geduld van de wereld gekost. Natuurlijk zag ze wel dat de verkoopster het liefste door wilde naar de volgende klant. Maar dame, had ze gedacht, besef je wel dat dit mijn eerste ijsje van dit jaar is? Weet je wel wat me dit gaat kosten, ook als ik alleen maar even mijn pinkaartje langs de scanner haal? Nee, daar neem ik echt even de tijd voor, hoor.
Niet alleen
Het meisje heeft wel twee keer gevraagd of ze haar keuze al gemaakt had. En nu zit ze hier. Voor haar gevoel perfect uit het zicht van iedereen. Dat dacht ze, maar niet dus. De stem vraagt: ”Mogen we bij je komen zitten?” Zonder antwoord af te wachten gaat ze op de lege stoel zitten. Het is een van de bewoners iets verderop in de flat. Miep heet ze toch? Ach ze vergeet die naam steeds. Op de andere stoel plant ze haar tas en knikt; “voor mijn buurvrouw. Ze komt eraan, jawel en dat op eigen kracht. Nu de temperatuur al dagen lekker warm is snakken we naar ijs. Jij ook zo te zien.”
Er zijn maar een beperkt aantal stoelen op het terras dus alleen aan een tafeltje zou erg egoïstisch zijn. En dus zegt ze: ”Het is prima hoor kom er maar bij”, maar diep in haar hart roept het: nee toch, daar gaat mijn moment van alleen genieten. Ze begint met kleine lepeltjes vol van haar ijs te eten. Voor het gesmolten is, dat zou toch jammer zijn. Tussendoor wordt er nu van haar verwacht gezellig te zijn.
Buurvrouw nummer 2
Niet lang daarna arriveert ook de buurvrouw. Redelijk bezweet. Duidelijk blij met al een plekje op het terras. “Ha, buuf.” Veel betekenend kijkt de buurvrouw naar de grote ijscoupe op de tafel. “Dus jij had ook al dat top idee. De mannen thuis en wij gezellig op een terras. Heerlijk.” Met een zucht laat ze zich op de andere stoel zakken. “Dit is wel genoeg afstand zo, hé?” Met haar armen meet ze de afstand. Inmiddels is nummer één naar binnen om het ijs voor hen te halen. “Zij kent mijn recept. We doen het wel vaker. Extra gezellig zo, nu met jou erbij.” Ik knik alleen maar.
Op eigen tempo
Dan ratelt ze verder: ”We hebben vanmorgen al afgesproken. Dus ben ik op tijd vertrokken. Halverwege zag ik in een flits haar gezicht naast me. En weet je wat ze zei? “Nog even doorzetten, liefje, ik bestel je ijsje vast.” En daar ging ze op haar fiets met elektrische ondersteuning, heel relaxed. Een zwaai en in een mum van tijd was ze me al ver voor. Op eigen kracht jakker ik dan maar achter haar aan. Nu zal je denken, hoezo dan? Nou ik heb zelf gezegd dat ik het liefste in mijn eigen tempo naar het dorp kom. Uit ervaring wijs geworden, is het voor mij geen optie om een buurvrouw, met een fiets met trapondersteuning, bij te willen houden. Echt, het is niet te doen. Stel je eens voor; zij relaxed kletsend, ondertussen de trappers in een traag tempo volgend of helemaal niet. En ik, op de trappers, nauwelijks uit de woorden komend, na al een klein stukje, geheel buiten adem. Nee, dat doe je maar één keer en dan nooit, nee nooit meer. Dus hebben we nu afgesproken elkaar pas in het dorp te ontmoeten. Ongezellig, dat wel, maar wel zo verstandig. Het vooruitzicht om met een hartslag van weet ik veel hoe hoog mijn bestemming te bereiken, nee dank je. Voorkomen is beter dan genezen. Laat die defibrillator, wijzend naar de muur, maar onaangeroerd.”
Ze knikt en ziet dat ook de andere buurvrouw met twee onmogelijk grote coupes, balancerend op een dienblad, bij het tafeltje arriveert. Haar teleurstelling van het niet alleen kunnen genieten van haar zelftraktatie zakt helemaal weg. Met zijn drieën genieten ze eerst zwijgend. Ze vertellen elkaar de smaken die ze het lekkerst vinden. Het zijn er veel. Genoeg om met zijn drieën nog eens af te spreken. Zij heeft ook een fiets zonder hulpondersteuning dus kunnen ze tenminste samen rustig terugfietsen. De volgende keer kan buurvrouw Miep, alvast de bestelling doen. Goed geregeld toch? Tenminste als het weer een beetje mee blijft werken.
Met vriendelijke groet,
Juffrouw Raadgever
- LEES OOK: De zomertrein rijdt weer rond in Middelharnis en Ouddorp
- Wil je niets missen? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief en/of volg ons op Facebook!
