Wat heeft het weer ons te pakken gehad, he. Zitten we hier weer met een warme broek en trui aan omdat het weer koud is. Ik wist niet wat ik zag vanmorgen.
Door Juffrouw Raadgever
Ze hadden gelijk met de voorspellingen. Sneeuw en gladheid. Gelukkig is het in de loop van de dag allemaal weg. En als ik het zo bekijk komt het op korte termijn ook wel wee goed. Toen ik hier naartoe ging zag ik de koeien de wei in hobbelen. Dus de boer heeft er vertrouwen in. Wat een prachtig gezicht die grote beesten rennend en springend van plezier. Vrijheid. Geweldig.
Even bij elkaar
Eindelijk kunnen we weer even een moment bij elkaar zitten. De afgelopen weken waren zo niet leuk. Eén van haar kinderen had contact gehad met iemand met corona en dus moest hun hele gezin in quarantaine. Nu is het nog wel super oppassen, maar er is weer wat vrijheid. We hebben elkaar dan ook heel wat te vertellen. Ze vertelt me dat ze de ontwikkelingen in Den Haag aardig op de voet heeft proberen te volgen. Niet omdat ze zo veel verstand heeft van politiek. Nee dat zeker niet. Meer omdat ze zo verbijsterd is hoe de heren en dames politici met elkaar praten en omgaan.
Vertrouwen
Over vertrouwen gesproken. Het is wel duidelijk dat daar binnen de deuren van het ministerie heel wat verschillende pluimage rondloopt. Mensen met een studieachtergrond waar je u tegen zegt en ervaringsdeskundigen die hun ervaringen vanuit het ‘veld’ in de groep gooien. Soms letterlijk. Ze grinnikt en voegt eraan toe dat een net pak met stropdas of een jurkje en hoge hakken nog geen garantie zijn voor respect en fatsoen.
Verschrikkelijk gewoon, we zouden ons eigenlijk kapot moeten schamen dat we op deze mensen gestemd hebben. Het lijkt erop dat ze helemaal zijn vergeten dat ze vertegenwoordigers van de mensen in het land zijn. Als die niet de moeite genomen hadden om een rondje rood te maken voor hen, zaten zij daar niet. Er wordt iets van ze verwacht. En toen het erop aan kwam, blijkt leugen, misleiding en afgunst het heft in handen te hebben genomen.
Niet voor het eerst
Zo jammer. “Weet je,” zegt ze, “dit is niet de eerste keer. Ik kan me nog herinneren dat moeder ons vertelde dat jaren geleden ook wantrouwen en misleiding de oorzaak waren van een crisis in de kamer. Ook toen werd de hele nacht de vergadering doorgezet. Toen met het gevolg dat het kabinet viel.”
“‘s Morgens werd het via de nieuwsberichten aan de kiezers verteld. Zo vertelde mijn moeder het ook aan onze hulp die net binnenkwam. Een heel lief vrouwtje. Heel betrokken en ook heel zorgzaam. Ze reageerde geschokt: “O, o, mevrouw is het Kabinet gevallen. En is nu al het mooie serviesgoed kapot. Wat eerrug. Dan zal ik maar gauw naar de grote kamer gaan om de boel op te ruimen. Het is verschrikkelijk.” Je ziet het gewoon voor je. Het verschrikte gezicht van de hulp en haar directe bedrijvige actie; het moet natuurlijk opgeruimd worden. Extra werk aan de winkel dus. En dan mijn moeder, zittend op haar stoel aan de grote tafel. Ze heeft zich vast verbeten van het lachen om deze reactie. Ze heeft haar gewoon naar de andere kamer laten gaan. Gewapend met een veger en stoffer en blik. Rustig, heeft ze zitten wachten tot de hulp terug zou komen. Het bleef een hele tijd dood stil. Toen vloog de deur ineens helemaal open en daar stond ze met een rood hoofd midden in de opening van de deur. “Maar de kast staat nog gewoon recht.” Dan ziet ze dat mijn moeder haar lachen niet meer tegen kan houden en roept ze: ”O, wat ben ik toch een suffie. U bedoelde natuurlijk het kabinet in Den Haag.” Samen hebben ze eerst maar eens een kop koffie genomen en er is nog lang om haar vergissing gelachen. En nu nog. Gelukkig is het kabinet niet gevallen maar het scheelt niet veel.”
De tijd zal het leren
Nee, het scheelt niet veel en wat ook de uitkomst zal worden zal de tijd leren. Wel zijn we het er samen over eens dat wanneer sommige media met hun beeldmateriaal wat discreter om waren gegaan dat één discussie niet had hoeven plaatsvinden. Met als gevolg een beschadigd kabinet. Zonder echte scherven.
Foutloos werken is niet mogelijk, maar toch. Niet direct handelen, maar eerst even nadenken. Wat zouden de heren en dames van de media en ministers daarvan vinden? Elkaar blindelings de schuld geven is zo gedaan. Natuurlijk, er heerst in de kamer een machtsstrijd van partijen onderling. Maar laat dat een ‘gezonde strijd’ zijn met als doel de taken, die alle stemmers aan de ministers toevertrouwd hebben, uit te voeren. En graag met respect voor elkaar maar vooral voor de stemmers. Hallo! Elkaar afmaken deden ze in vroegere tijden. Ga anders eerst een potje tennissen misschien is de nijd er dan uit.
Met vriendelijke groet,
Juffrouw Raadgever
- LEES OOK: Mirjam (10) maakt armbandjes om geld op te halen voor het Diabetes Fonds
- Wil je niets missen? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief en/of volg ons op Facebook!
