De juffen en meesters van de onderbouw op de basisscholen hebben het druk gehad deze week. Samen met de kinderen delen ze een groot geheim.
Column van Juffrouw Raadgever
In de middag wordt er een uurtje vrijgemaakt om eraan te werken. Je snapt het al, het Moederdagcadeau. Elk jaar weer blinken de dames uit in originaliteit. Zie je ze bezig met rode oortjes en sommigen met het puntje van de tong tussen de lippen. Met de helpende hand van de juffrouw of meester komt het helemaal voor elkaar. Ingepakt in een feestelijk papiertje wordt op vrijdag het geheime pakje onder in de tas mee naar huis gesmokkeld. Thuis gaat de kleine regelrecht naar de slaapkamer om het te verstoppen.
De kinderen is op het hart gedrukt dat het tot zondagmorgen geheim moet blijven. Helemaal niet toevallig als op zondagmorgen in de kerk veel moeders een zelfde kleurige ketting om hebben. Er zijn er zelfs die twee dragen. In de tas hebben ze een papier met tekening waarop staat hoeveel de knutselaar van mamma houdt.
Zo ging het dus toen de kinderen nog klein waren. Maar nu? We denken er vaak niet over na. En toch is het zo. Veel moeders hebben alleen de herinnering aan vroeger. Het is al jaren dat Moederdag bij hen als een gewone dag voorbij gaat. Er komt niemand op visite. De oorzaak? Vul zelf maar in. Dat kan zoveel zijn. Het kan dan ook zomaar gebeuren dat een moeder die geen visite verwacht op de ‘vlucht’ gaat. Ja letterlijk op de vlucht, voor de geluiden uit de tuinen rondom haar. Dan wordt het haar te veel. Ze weet, ze is niet de enige. Samen met een lotgenoot spreekt ze af en halen ze herinneringen op.
Wist u dat
Moederdag in Amerika in 1914 door een onderwijzeres Anna Javis (1864-1948) is bedacht? Anna zelf was niet getrouwd. Om haar heen zag ze de rol die de moeder, met name haar eigen moeder, had. Ook in de maatschappij. Zij vond dat dit een waardering waard was. Haar eigen moeder overleed op de eerste zondag van mei. En daarom organiseerde zij een jaar later juist op die dag een Moederdag. Met de bedoeling dit elk jaar weer te doen. Dit was in 1905. Toen werd meestal een bos anjers gegeven. Pas in 1914 lukte het haar om het een jaarlijks terugkerende dag voor alle moeders te laten zijn.
In België is de geschiedenis van Moederdag, Moederkesdag, al wat ouder. In 1928 werd ook in Nederland de tweede zondag in mei tot een officieel feest uitgeroepen. Een dag om moeder eens extra in het zonnetje te zetten. Een dag waarop zij van al haar taken even ontheven wordt, mag uitslapen en ontbijt op bed krijgt.
Zeg het eens hardop
De tuinders die bloemen en planten teelden zagen een mogelijkheid om hier wat aan te verdienen en kwamen al gauw met acties. Al gauw kwamen ook de banketbakkers met Moederdagtaarten en noem maar op. En ja waarom niet? Een cadeau kon ook een blijk van waardering zijn. Zo groeide het uit tot een waar commercieel feest.
Jammer eigenlijk dat iedereen zich laat lijden door het commercieel gebeuren. Diep in het hart wetend dat elke moeder die zelfgemaakte, felgekleurde ketting nog het meest waardeert. En dat een kleine blijk van waardering ook al goed is. Zeg bijvoorbeeld eens dat je van haar houdt of dat je het waardeert hoe ze met je omgaat. Zeg het eens hardop! “Mam, bedankt voor alles wat je deed op de manier zoals jij bent”. En toch, als kinderen ouder worden knutselen ze niet meer zo graag. En daarom gaan ze in ieder geval één zondag in het jaar allemaal richting hun moeders. Met op de achterbank een cadeautje of een flinke bos bloemen. Bij sommige moeders staat aan het einde van de dag de kamer vol. Prachtig maar toch. Maar echt groots uitpakken is niet nodig. Het zegt niets over hoeveel een moeder gewaardeerd wordt. Elk mens heeft maar één moeder, daar kan niemand iets aan veranderen.
Met vriendelijke groet,
Juffrouw Raadgever
