Gerrie Koopman blaast 100 kaarsjes uit

Donderdag 5 december was een grote dag voor mevrouw Gerrie Koopman uit Middelharnis. Ze mocht die dag maar liefst 100 verjaardagskaarsjes uitblazen.

Gerrie is een Rotterdamse in hart en nieren, maar woont inmiddels zo’n 10 jaar in Middelharnis. “Ik woon hier heerlijk”, vertelt ze. “Ik woonde op zuid, gewoon in een woonwijk, dus het voelde niet echt als een echte stad. Maar de wijk veranderde de laatste jaren enorm en ik had nog maar weinig contact met mijn buren. Vanaf dag één heb ik hier al een heerlijke buurvrouw die altijd voor me klaarstaat. Daar ben ik enorm dankbaar voor. En het is een heerlijke woning, ik ben blij dat ik verhuisd ben.”

Samen met haar man kreeg Gerrie drie kinderen, drie zoons. Zij zorgden op hun beurt voor vijf kleinkinderen en er zijn al twee achterkleinkinderen. Ze viert haar verjaardag dan ook met de hele club. “Vanavond krijg ik lekker patat en zaterdag gaan we lunchen bij Croissy”, laat ze weten.

Mevrouw Koopman was naaister van beroep. “Ik heb vier jaar op de vakschool gezeten waarna ik bij Gerzon ging werken, in Rotterdam. Dat was nog chiquer dan de Bijenkorf. Ik was opgeleid tot costumière, zo’n mooi duur woord wat je eigenlijk nooit hoort. Tijdens de oorlog kwam ik bij mensen thuis om kleding te maken of verstellen. Dan kon ik altijd een hapje mee eten, wat heel fijn was.”

Toen ze ging trouwen moest ze stoppen bij het atelier. “Ik ben voor mijn gezin en ons huishouden gaan zorgen. Het was jammer dat ik weg moest bij Gerzon, maar ik vond het heerlijk om een gezin te hebben waarvoor ik kon zorgen. En ik ben naast het huishouden gewoon kleding blijven maken voor familie, dus ik ben nooit helemaal gestopt.”

Tegenwoordig leest ze vooral heel graag. “Mijn ogen gaan achteruit, maar ik heb een e-reader met grote letters. Als ik niet meer kan lezen, weet ik niet wat ik moet doen.” Ze leest dan ook nog regelmatig de krant onder een vergrootglas. Daarbij gaat ze ook regelmatig naar buiten met haar zoon Rien en schoondochter Ingrid. “Dan gaan we lekker wandelen en ze helpen me met bepaalde dingen in huis. Dat waardeer ik echt heel erg.”

Een echt geheim is er volgens Gerrie niet om het tot 100 jaar te schoppen. “Gewoon rustig leven”, zegt ze. “Ik mis niks in mijn leven en ik ben heel tevreden. Ik kan zeggen dat ik een goed leven heb. Ik ben ook de eerste in mijn familie die zo oud is geworden. Maar mijn moeder kwam met 98 jaar wel dicht in de buurt, dus misschien zit het ook wel een beetje in mijn genen.”

Mevrouw kreeg voor haar bijzondere verjaardag erg veel kaarten van vrienden en kennissen. Daarnaast kreeg ze ook een foto met brief van de koning en koningin en een brief van de commissaris van de koning. Maar dat was nog niet alles. Burgemeester Ada Grootenboer-Dubbelman kwam speciaal voor de honderdste verjaardag van Gerrie Koopman bij haar op bezoek. En niet met lege handen.

“Oh wat is dit leuk! Wie had ooit gedacht dat ik zoiets zou krijgen?” Vol bewondering houdt ze haar cadeau onder de loep die naast haar op de bank is geïnstalleerd. De burgemeester heeft namelijk haar geboorteakte ingelijst en meegebracht. “Dat u die zomaar voor mij heeft opgezocht, wat leuk! Het is wel moeilijk lezen, dat oude handschrift.” Met de hulp van de burgemeester lezen ze het hele document. “Wat ontzettend leuk, hartelijk bedankt.” De twee kletsen nog honderduit tot het weer tijd is om te gaan.

“Mevrouw Koopman, wat een eer u te ontmoeten en ik wens u nog een hele fijne verjaardag toe”, sluit de burgemeester haar bezoek af. Waarop mevrouw Koopman antwoordt: “Dat komt wel goed, ik krijg lekker patat vanavond.” En met een grote grijns nemen de twee afscheid.