Het is nu al tijd voor de laatste advent

Een grote wens was altijd een kerststal helemaal van glas, maar die hebben we nog niet gevonden. Althans, niet een betaalbare.

Maar na lang zoeken is eindelijk ‘de stolp’ gevonden. In een achterafstraatje waar een meneer allerlei tweedehands spullen verkoopt. Boven op een plank stond ze, onder het stof en met Maria en kind erin. Helaas voor beide popjes, ze moesten ruimte maken voor de beeldjes. Nu is het een kerststal-in-glas geworden. Toch hoop ik ooit nog eens een glazen te vinden. Klein en met verlichte ster in top.

“Hè hè," verzucht ze, "dat is ook weer achter de rug.” Niet begrijpend wat ze nu precies bedoelt kijk ik haar vragend aan. “Nou, al die voetballerij natuurlijk. Eindelijk kunnen we ons op de kerst richten. Toch al verwarrend dat voetballen midden in de winter. Maar laat ik daar maar niet over beginnen. Ja, ja, ik weet het. Niet iedereen is het met me eens en dat weet ik best. Maar hier is het toch wel veilig om het eens hardop te zeggen?” Over het laatste ben ik het wel met haar eens. Soms kun je beter niet alles hardop zeggen.

Dan hoor ik haar zachtjes zeggen; "Pff midden in de winter. Schaatsen, dat komt dan toch eerder?” Ze heeft gelijk wat dat betreft. Daar zou ik ook eerst aan denken. Dan gaat ze verder; “Zodra het kouder wordt zijn we eraan gewend om eerder aan schaatsen te denken, toch? De onderlinge wedstrijden enzovoort. En het dansen op het ijs en dan de wedstrijden kunstrijden. Die zijn bij mij favoriet. Ik kan ervoor wakker blijven. Ook hier doen verschillende mensen uit Nederland aan mee. Wedden dat niemand hun namen gehoord heeft of ook maar kent. En toch. Lindsay van Zundert, geboren in Ettenleur. Ze heeft inmiddels laten zien dat haar prestaties niet onverdienstelijk zijn. Sinds kort schaats ze bij de senioren. Een meisje dat zich heel graag in de rij van kunstschaatsenrijdster zou plaatsen. Zoals Sjoukje Dijkstra die vele gouden medailles won. En Joan Haanappel die vier keer Nederlands Kampioen werd, waarvan de laatste keer in 1958. En raad eens wie de mentor van Lindsay van Zundert is. De 82-jarige Joan Haanappel. Nee ze draai de rondjes niet meer mee, maar kan als geen ander tips geven om een prachtige serie sprongen neer te zetten. Niet raar toch als we nog best van Lindsay zullen horen en zien.”

Tja wie weet maar zoals die voetbalgekte zal het nooit worden. Maar voor nu is het de laatste weken van december. Oranje moet maar even in de kast. Aanstaande zondag is het alweer de vierde advent.

Vier weken voor de Kerst wordt hier de ster in het raam opgehangen. Steevast. En jawel, verlicht. Advent komt uit het Latijnse woord Adventum en betekent komst. Het kerstverhaal, zoals in de protestants-christelijke kerken wordt verteld, gaat over de geboorte van Jezus de verlosser. Het Kerstfeest wordt over de hele wereld met vele verschillende tradities gevierd. Wel blijft het overal feest van vrede. Het symbool van vrede en liefde is de Mistletoe, de maretak. Deze kersttraditie stamt af van de Kelten en Germanen. De maretak is daar een heilige plant en speelde een belangrijke rol wat betreft vruchtbaarheidsrituelen.

In Engeland en Amerika is het kussen onder de Mistletoe een traditie die ontstaan is in Scandinavië. Dat was in de tijd van de Druïden. Als twee vijanden elkaar onder de maretak in het bos ontmoetten werd er een wapenstilstand gehouden voor een dag. Het past dus helemaal bij de kerstgedachte. Let op! Er mag pas gekust worden als er eerst een besje van de tak geplukt is. Maar goed er wordt gekust onder de Mistletoe met of zonder besje. In het wilde weg zullen we maar zeggen. Niet altijd even leuk.

Gelukkig blijft de boodschap in alle verhalen over vrede op aarde gaan. Helaas laat dat te wensen over. Het kan niemand ontgaan zijn, er is overal oorlog en ellende. En de bevolking is het grootste onschuldige slachtoffer. Zo verdrietig. En wij. Ons leven gaat, ondanks energie tekorten en hoge prijzen in de winkels, gewoon door. Ook de voorbereidingen voor de Kerst. Hier is de oude (kunst) kerstboom inmiddels ook versierd. Dit jaar weer zilver. Met een nieuwe piek. De oude was een doosje glasscherven. Niks meer mee te beginnen. En ook nieuw een Notenkraker. En natuurlijk traditiegetrouw komen er zeker weer chocoladekransjes in de boom. Ja, met vulling en musket. Heerlijk. En ze mogen er weer uit gesnoept worden door de kleinkinderen.

Met vriendelijke groet,

juffrouw Raadgever