De Reizende Dichters hebben weer een nieuw gedicht gemaakt voor op de gevel van het gemeentehuis. Het gaat over de FLUZI.
Door Sam Fish
FLUZI staat voor Flakkee Uit Zijn Isolement. Het is dit jaar 60 jaar geleden dat de Haringvlietbrug officieel werd geopend. En daarmee was een verbinding gelegd met de overkant. Tegenwoordig is de brug voor veel mensen het gevoel van thuiskomen. We zijn de brug over en daarmee bijna thuis. En dat is precies waar het gedicht over gaat.
Na het wisselen van het gedicht aan de gevel is er een koffiemoment in de kantine van het gemeentehuis met daarbij kleine FLUZI-taartjes voor de aanwezigen. Daar sprak wethouder Jaap Willem Eijkenduijn de aanwezigen toe. “Welkom voor de zevende keer. Ik blijf het een waanzinnig initiatief vinden om elke zoveel tijd een nieuw gedicht op de gevel te hebben. Aan de ene kant is het heel fijn dat we uit het isolement zijn, maar het is jammer dat we sommige situaties van vroeger niet meer hebben. Verhalen van ontmoetingen en hoe we toen alles samen moesten doen. Maar we hebben wel hele andere mooie dingen mogen beleven sinds de komst van die brug. En dat is ook zeker wat waard.”
Ook Hans Kalle vertelde wat. Hij is de voorzitter van het Streekmuseum. “Als het goed is was 20 juli 1964 de grote dag. Er waren toen nog 13 gemeenten en de burgemeester van Dirksland was erbij. Hij sprak daar over de Brug der Zuchten. Hij doelde niet op de filevorming of het gedoe van de afgelopen jaren. Maar hij doelde op de niet zo goede medewerking van de Rijksoverheid. Er werd nogal wat gezucht. Op 19 juli moest ik mijn militaire dienstplicht gaan vervullen. Dan kreeg je gratis vervoer om heen en weer te reizen. Je kreeg dan een kaartje met daarop hoe je moest reizen. En het was of ze water zagen branden toen ik vertelde dat ik een nieuw kaartje nodig had voor de brug. Ze dachten dat ik het over de Moerdijkbrug had en toen ging ík zuchten. Het heeft drie maanden geduurd voordat ze bij de marine doorhadden dat de Haringvlietbrug er was.”
De bijeenkomst werd afgesloten door Anneke de Klerk die het gedicht heeft geschreven. Haar ouders kwamen hier in 1970 wonen. “Het werd hun thuis en daardoor werd het mijn thuis.”